کاش بدانیم ازدواج با انتخاب تمام نمی‌شود

ازدواج مقوله‌ای است که از سه گذرگاه مهم و اساسی عبور می کند. گذرگاه اول آمادگی است به این معنی که دختر و پسر قبل از ازدواج درباره ملاک‌ها و معیارها، چیستی زوجیت و درک آن، اهمیت ازدواج و ... آمادگی کسب کنند. این آمادگی می‌تواند شامل داشتن شغل، بلوغ شناختی، هیجانی و رفتاری، رفتن به خدمت سربازی، آمادگی برای پدر یا مادر شدن و ... باشد. گذرگاه دوم، انتخاب است که با توجه به نیازهای خود و با آمادگی وارد رابطه عاشقانه با فردی می‌شویم که انتخابش کرده‌ایم. خیلی مواقع فکر می‌کنیم ازدواج باانتخاب تمام و موفقیت در بقیه زندگی با یک انتخاب خوب تضمین می‌شود اما حقیقت این است که با وجود انتخاب خوب، داستان به همین جا ختم نمی شود و این انتخاب نیاز به مراقبت دارد. گذرگاه سوم که تا پایان عمر ادامه یا تداوم دارد، مراقبت از رابطه یا انتخاب است به این معنی که زن و شوهر باید از انتخاب خود حراست و مراقبت کنند. موارد و اتفاقات فراوانی هستند که در صورت نبود مراقبت و محافظت، می‌توانند به وقوع بپیوندند که یکی از آسیب‌زاترین آن‌ها خیانت زناشویی است؛ خیانت به معنای زیر پا گذاشتن تعهد در رابطه است و می‌تواند به اشکال متفاوت بروز یابد. گاه با تماس‌های تلفنی و گاه با رابطه جدی تر. اما نکته اساسی این است که خیانت با هر شکل و شمایلی می‌تواند در زندگی زناشویی بحران ایجاد کند و گاهی این بحران، به فروپاشی خانواده یا مانند بهانه‌های نوشتن این مطلب به قتل منجر شود. مهم است که هنگام مواجه شدن با خیانت همسر بدانیم باید چه کار کنیم تا بهتر بتوانیم بحران را مدیریت کنیم.

    احساس خشم طبیعی است اما ...

مهم ترین مسئله این است که فرد بلافاصله خود را محاکمه نکند و مقصر نداند. تجربه احساس خشم و عصبانیت در چنین حالتی کاملا طبیعی است. لازم است فرد پیش از هر چیز احساسات خود را به رسمیت بشناسد و آن را نادیده نگیرد. در قدم بعدی لازم است فرد از هرگونه اقدام و تصمیم سریع خودداری کند. همواره به خاطر داشته باشید زمانی که تحت تاثیر هیجانات شدید هستید، زمان مناسبی برای واکنش نشان دادن و تصمیم‌گیری نیست بنابراین کمی به خود زمان دهید. در صورت امکان مدتی از فردی که به شما خیانت کرده است، فاصله بگیرید و در کنار دوستان یا خانواده و کسانی که به آنان اطمینان دارید و می توانید با آن‌ها صحبت کنید، باشید. پس از این که کمی آرام‌تر شدید با همسرتان صحبت کنید. زمینه های  خیانتش را جویا شوید و بکوشید تجزیه و تحلیل کنید که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پس از آن می‌توانید تصمیم بگیرید چقدر این دلایل قابل برطرف شدن است و این که آیا می‌خواهید به رابطه خود ادامه دهید و او را ببخشید یا خیر. هر تصمیمی که در این باره می‌گیرید، به خاطر داشته باشید که می تواند به احساس مورد خیانت واقع شدن  و در نتیجه احساس ضعیف بودن منجر شود. بنابراین بسیار حائز اهمیت است که دوباره احساس قدرت و خودمختاری را در خود پرورش دهید.

  2 توصیه به خانم‌های مورد خیانت واقع شده

باتوجه به این‌که هر دو پرونده مطرح شده در ابتدای این مطلب مربوط به خانم هایی بود که به آن ها خیانت شده، باید بگویم هنگامی که خیانت از سوی مرد اتفاق می‌افتد، توجه به دو نکته از سوی خانم‌ها ضروری است.

 اگر مرد به آن رابطه خاتمه داده ...

در صورتی که مرد وارد رابطه‌ای شده و با پذیرش اشتباه از این رابطه خارج شده است، به نظر می‌رسد که تغافل گزینه مناسبی است بدین معنی که [ هر چند سخت و دردآور است] خانم از این موضوع عبور و سعی در بازسازی رابطه زوجی خود کند و با تاکید بر نقاط قوت خود، همسر و رابطه به ایجاد صمیمیت بیشتر بپردازد زیرا تمرکز بر این موضوع در این مواقع بر دامن زدن به هیجانات منفی صحه می گذارد و رابطه را از مسیر و ریل اصلی خارج می‌کند.

 اگر این رابطه همچنان ادامه دارد ...

در صورتی که این رابطه همچنان از سوی مرد ادامه دارد؛ گزینه مناسب، گفت‌وگو درباره این موضوع از سوی خانم با شوهرش است. در این گفت‌وگو زوج ها به بروز احساسات‌شان می‌پردازند و خانم بیان می کند که شروع و ادامه این رابطه چه تاثیرات مخربی روی ایشان دارد. رفتارهایی از قبیل تماس خانم با شخص سوم معمولا ناشی از هیجان‌زدگی و آشفتگی بالای خانم در این موقعیت است و متاسفانه به متزلزل شدن بیشتر جایگاهش در نظام زناشویی منجر می‌شود. این موضوع باید در فضای دو نفره و بین زوج ها و همچنین با کمک مشاور خانواده حل شود و تماس با شخص سوم به منزله پذیرفتن وی در رابطه است و اصلا توصیه نمی‌شود.

 

  خوشحالی باید همدلانه باشد

شاید اگر از ما بپرسند شادی دیگران باعث خوشحالی ما می‌شود یا غم آن‌ها؟ با اطمینان بگوییم قطعا ما از شادی دیگران شاد خواهیم شد. در واقع این انتظاری حداقلی از هر یک از ماست که در واکنشی انسانی از خوشحالی دیگران شاد شویم. در روان‌شناسی هم به این شادی، شادی همدلانه می‌گویند اما در عمل ماجرا همیشه به این صورت نیست و کم نیستند افرادی که نه فقط از شادی دیگران خوشحال نمی‌شوند که از آزار دادن دیگران و ناراحت کردن آن‌ها خوشحال می شوند و احساس خوبی بهشان دست می‌دهد. در بررسی این وضعیت اما باید عوامل متعددی را در نظر داشت؛ بخشی عوامل فردی و بخشی عوامل اجتماعی.

  بی‌خیال، او مثل ما نیست!

در بخش عوامل فردی، نداشتن ضعف در همدلی یکی از دلایل مهم در این ماجراست اما همه ماجرا به ضعف در این زمینه باز نمی‌گردد. به عنوان مثال در همین ویدئو، کسی که دارد فیلم می‌گیرد برخلاف خنده‌هایش به نظر می‌رسد که متوجه زشتی کارش هست(به خصوص آن جا که اشاره به موضوع دوربین مخفی می‌کند) اما باز به این کار ادامه می‌دهد. در این وضعیت شاید بهتر باشد عامل دیگری را نیز در نظر بگیریم. در این ویدئو، قربانی کودکی زباله‌گرد است؛ کودکی که از حداقل‌هایی که حق مسلم‌اش است محروم است و از نظر اجتماعی و اقتصادی به صورت روشنی در سطحی پایین‌تر از چند نفر دخیل در این ماجراست. به نظر می‌رسد این چند نفر، کودک را نه فقط از نظر اقتصادی و اجتماعی پایین‌تر از خود دیده‌اند که گویی او را از نظر بعد انسانی نیز پایین‌تر از خود تعریف می کنند و در نتیجه به خود اجازه چنین رفتاری را با او می‌دهند. در واقع در بسیاری مواقع افرادی که با تمسخر و دست انداختن دیگران در پی خنده هستند، قربانیان ماجرا را در جایگاهی پایین‌تر و برای آن‌ها حقوقی کمتر از خود در نظر می‌گیرند و البته با کمک همین برداشت از قربانی است که افراد می‌توانند مانع ایجاد احساس گناه در خود شوند.

  امان از ویدئوهای دوربین مخفی!

نمی‌توان درباره این داستان صحبت کرد و ویدئوهای مشابهی را که به نام دوربین مخفی منتشر می‌شوند، در نظر نگرفت. واقعیت این است که فرهنگ نادرستی که برخی از این ویدئوها به دنبال خود آورده‌اند، یکی از عوامل بروز چنین شوخی‌های غیرانسانی است. ویدئوهایی که در بسیاری از مواقع با صدای خنده پخش می‌شوند و غیرمستقیم ما را تشویق می‌کنند به زمین خوردن، آسیب دیدن و درد و ناراحتی دیگران بخندیم. شاید بهتر باشد همه ما بیشتر متوجه آن چه به تماشا می‌نشینیم، باشیم، مبادا که زشتی برخی رفتارها در نظر ما کم شود.

 

    نحوه انجام این تحقیق

در این مطالعه که توسط محققان دانشگاه موناش در استرالیا انجام شده است، با 197 مادر مصاحبه شد و نتایج نشان داد حدود 40 درصد این مادران تا سال‌ها پس از اتمام بارداری(چه به واسطه تولد فرزند و چه سقط جنین) حرکات کاذبی مشابه حرکات جنین را در شکم خود احساس می‌کردند. نکته جالب توجه در خصوص این حرکات کاذب، ادامه داشتن آن‌ها تا سال‌ها پس از اتمام بارداری بود به شکلی که میانگین زمانی که مادران چنین حرکاتی را گزارش کردند، 6 تا 8 سال بعد از اتمام آخرین بارداری بود. در یک مورد اما مادری 28 سال بعد از انتهای بارداری خود گزارش کرده بود که هنوز چنین حرکاتی را احساس می‌کند. اما واکنش مادران به این حرکات چگونه است؟

    گاهی خوشایند، گاهی آزاردهنده

واقعیت این است که واکنش‌ها به این حرکات کاذب بین مادران بسیار متغیر است؛ برای برخی یادآور روزهای خوش گذشته است اما در مقابل برای گروهی دیگر این احساس باعث آشفتگی و ناراحتی می‌شود. احساسات منفی درباره این حرکات کاذب بیشتر اما از سوی مادرانی بود که سابقه سقط جنین، مرده‌زایی، دشواری در بارداری و زایمان دشوار داشتند. اما چرا مادران درگیر چنین تجربه عجیب و غریبی می‌شوند؟

    ایهام در چرایی بروز این حرکات

موضوع احساس کردن حرکات کاذب جنین، موضوعی است که کمتر به آن پرداخته شده و تا قبل از این مطالعه، توجه چندانی به آ ن نشده است. پژوهشگران این مطالعه هم نتوانستند در بررسی خود، دلیلی برای بروز این احساسات پیدا کنند و تنها در نتیجه‌گیری خود به این موضوع اشاره کردند که این حرکات کاذب می‌تواند با اضطراب و افسردگی در مادران، رابطه داشته باشد. هنوز برای بروز این احساسات کاذب عوامل جسمی یا روانی خاصی مشخص نشده است و برای نتیجه‌گیری درباره آن، باید منتظر بررسی‌های بعدی بود.

منبع: independent.co.uk

 

 

با توجه به  روحیات شما و همسرتان، باید بگوییم که بیش‌فعالی یا اختلال کم‌توجهی علت ژنتیکی دارد، همچنین ممکن است در برخی موارد افسردگی، استرس و حالات روحی مادر در دوران بارداری یا پس از آن، صدمات جزئی به ساختمان مغز کودک وارد کند که می‌تواند باعث این مشکل شود که البته باید توسط یک متخصص ماهر تشخیص داده  شود. ممکن است برخی والدین با دیدن پرتحرکی فرزندان خود به بیش فعالی آن‌ها مشکوک شوند اما باید دانست که جنب و جوش زیاد نشانه قانع کننده‌ای برای این اختلال نیست. البته این‌که مادرشوهرتان تایید کرده که شوهرتان در کودکی بیش‌فعالی داشته، پیگیری این مسئله را ضروری‌تر می‌کند. در ادامه راهکارهایی برای درمان به شما پیشنهاد می‌کنیم.

 ارتباط افسردگی شما با بیش‌فعالی پسرتان

علت ایجاد بیش‌فعالی فرزندتان اگر توسط متخصص تایید شود، احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. کودک شما در بخش‌های مربوط به توجه و تمرکز در مغز، دچار نقص جزئی است، استرس و افسردگی شما با این موضوع ارتباط دارد. در ضمن ممکن است مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود خودرو و آلودگی هوا، غذاهای محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده‌های مصنوعی یا رنگ دهنده‌های خوراکی و مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا که در بعضی غذاها وجود دارد، در بیش فعالی فرزندتان نقش داشته باشد.

 کودک بیش‌فعال ذاتا بد نیست

درمان سریع برای بیش فعالی وجود ندارد اما علایم آن قابل شناسایی و کنترل است. بهتر است ابتدا شما برای کمک به خود و همسرتان درباره این اختلال اطلاعات بیشتری کسب کنید. همچنین برنامه تربیتی ویژه‌ای را متناسب با نیازهای فرزند خود طرح‌ریزی کنید. درست است که کنار آمدن با کودک بیش فعال، کار ساده‌ای نیست و همین موضوع باعث عصبانیت و ناراحتی همسرتان شده است اما باید بدانید کودک شما ذاتا بد نیست ولی بدون مصرف دارو و رفتار درمانی نمی‌تواند رفتار خود را کنترل کند. از تنبیه بدنی کودک‌تان و پرخاشگری با او جدا خودداری کنید و با او رفتاری محبت آمیز داشته باشید.

 افسردگی در کمین کودک‌تان است

کودکان بیش‌فعال بعد از درمان، افسرده می‌شوند. اگر این مشکل در کودک شما تشخیص داده نشود یا حتی در صورت تشخیص درمان مناسب انجام نشود، کودک شما عملا از این مشکل رنج می‌برد و در بین اطرافیان به عنوان کودکی بی‌ادب و غیرقابل تحمل شناخته می‌شود. باید سعی کنید با مشاهده علایم افسردگی هرچه زودتر فرزندتان را به متخصص نشان دهید و  او را به زندگی خانوادگی و اجتماعی بازگردانید.