تئوری انتخاب برای خوشبختی چه پیشنهادی دارد؟

بر اساس تئوری انتخاب تنها کسی که می‌توانیم کنترلش کنیم، خودمان هستیم. اگر رابطه ناموفقی دارم، باید بیندیشم و ببینم خود من چه کاری می‌توانم انجام دهم که باعث بهبودی رابطه‌مان شود نه این‌که همه تلاشم این باشد که دیگری را تغییر دهم. تقریبا در تمامی موارد هنگامی که دست از کنترل کردن برمی‌داریم، همسرمان نیز تغییر می‌کند. اما تئوری انتخاب چیزی بیشتر از کنترل نکردن است. طبق این تئوری باید تا جایی که امکان دارد به همسرمان کمک کنیم تا نیازهایش را برطرف کند. برای رسیدن به این هدف می‌توان هفت عادت مهرورزی و پیوند دهنده را جایگزین هفت عادت مخرب در رابطه کرد. وقتی می‌خواهیم بر اساس تئوری انتخاب رفتار کنیم، حتی زمانی که فکر می‌کنیم کمترین اختلافی وجود دارد، باید پیش از هر اقدامی فکر کنیم. اولین فکرمان باید این باشد تا جای ممکن از به کارگیری هفت رفتار مخرب اجتناب کنیم زیرا می‌دانیم که این رفتارها ما را بیشتر از هم دور می‌کند و بر مشکلات می‌افزاید. بعد از آن برای رفع اختلاف‌هایمان یک یا چند رفتار مهرورزانه را به کار ببریم.

گوش دادن به جای انتقاد

به جای انتقاد کردن از یکدیگر، به صحبت‌های هم گوش کنیم. بسیاری از اوقات اختلافات زوجین به دلیل نداشتن مهارت کافی برای یک گفت‌وگوی ثمربخش و دوطرفه و پیش داوری از طرف یکی از زوجین است، در حالی‌که هر دو نفر یک منظور مشترک دارند. بهتر است اجازه بدهیم همسرمان نظرات، اهداف و برنامه‌هایش را درباره موضوعی خاص بگوید، اگر متفاوت با نظرات ما بود، می‌توان درباره تفاوت‌ها بحث کرد.

 حمایت کردن به جای سرزنش

به جای سرزنش کردن، از همدیگر حمایت کنیم؛ به ندرت دیده می‌شود اشخاص با سرزنش کردن و مورد سرزنش قرار گرفتن بتوانند به مطلوب خود برسند. در هر شرایطی حامی همسرتان باشید و تلاش کنید در کنارهم راه درست را پیدا کنید.

 تشویق کردن به جای شکایت

به جای شکوه و شکایت، همدیگر را تشویق کنیم. یک زندگی‌مشترک سازنده، زندگی است که همسران در کنار هم رشد کنند. شما بهترین مشوق در زندگی همسرتان هستید و او با تشویق‌های شما می‌تواند هر روز بالنده‌تر باشد نه با شکایت‌هایتان.

 احترام گذاشتن به جای غر زدن

به جای غر زدن به همسرمان به تصمیمات او احترام بگذاریم. درست است که امکان دارد گاهی رفتارهای همسرتان برخلاف آن چیزی باشد که شما می‌پسندید، این یک مسئله طبیعی است و در هر زندگی وجود دارد ولی برای اصلاح و بهتر شدن آن، قطعا غر زدن گزینه مناسبی نیست. شما باید ضمن احترام به نظرات همسرتان تلاش کنید بر سر موضوعات طوری به توافق برسید که رضایت هردوی شما حاصل شود.

 اعتماد کردن به جای تهدید

به جای تهدید کردن، به هم اعتماد کنیم. این‌که مدام به همسرتان بگویید اگر فلان کار را بکنی، فلان می‌شود و من هم فلان کار را می‌کنم، شما را از هم دورتر می‌کند و ممکن است حتی حس لجبازی را هم در همسرتان تحریک کند. به همسرتان اعتماد کنید، او به عنوان شریک زندگی‌تان، کاری نمی‌کند که به ضرر شما و رابطه‌تان تمام شود، حداقل می‌توان با قاطعیت گفت به عمد چنین کاری انجام نمی‌دهد. تا زمانی‌که تهدیدهای شما باشد، همسرتان یاد نمی‌گیرد چطور مسائل را مدیریت کند. شما چه خانم باشید چه آقا، با اعتماد خود می‌توانید این مهارت را در همسرتان ایجاد و تقویت کنید.

 پذیرش به جای تنبیه کردن

به جای تنبیه کردن، همسرمان را همان‌طور که هست، بپذیریم. شما در حالی زندگی مشترک‌تان را شروع کرده‌اید که شخصیت هر دو نفرتان در خانواده اصلی، شکل گرفته بوده است. تلاش برای تغییر همسرتان و استفاده از تنبیه در این راه، چیز زیادی عایدتان نمی‌کند. شما تنها می‌توانید خودتان را تغییر دهید و کنترل کنید، همسرتان را بپذیرید و به دنبال این باشید که چطور می‌توانید با همین ویژگی‌های همسرتان، رابطه غنی‌تری داشته باشید.

 گفت‌و‌گو به جای باج دادن

به جای باج دهی برای کنترل یکدیگر، درباره اختلاف‌هایمان صحبت کنیم. باج‌دهی برای کنترل همسر، چندان اثربخش نیست چراکه بعد ازمدتی، همسرتان برای انجام خواسته‌هایتان، باج‌های بیشتری از شما طلب می‌کند و اگر از انجام این کار خودداری کنید یا هیچ باجی به او ندهید، به همان رفتار قبلی برمی‌گردد. در قدم اول توصیه می‌کنیم خواسته‌هایتان را شفاف برای یکدیگر بگویید و همسرتان را متوجه کنید که از او چه می‌خواهید و چرا چنین می‌خواهید.

برای نوشتن این مطلب از کتاب «ازدواج بدون شکست» نوشته «ویلیام گلاسر» و «کارلین گلاسر»، ترجمه دکتر «علی صاحبی» کمک گرفته شده است.

 

درباره ترامادول باید بدانید که این دارو اولین بار در سال 1970 برای تسکین دردهای پس از عمل جراحی و کنترل دردهای مزمن پیشنهاد شد و در سال‌های اخیر به عنوان داروی مسکن به طور وسیع کاربرد داشته و برای دردهای عضلانی و درد شکم و دردهای زایمانی تجویز می‌شود. با این حال، استفاده خودسرانه و طولانی مدت آن که شما به آن مبتلا شده‌اید، عوارض جانبی بسیار خطرناکی دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود.

   مصرف ترامادول در ابتدا خوشایند است اما ...

همان‌طور که شما هم در پیامک‌تان مطرح کردید، مصرف داروی ترامادول با توجه به آثار ضددردی که دارد(شبیه مورفین)، در شروع مصرف بسیار خوشایند به نظر می‌رسد، به طوری که افراد به دلایل مختلف از جمله کاهش درد، افزایش توان‌جنسی، رفع خستگی، تمرکز بیشتر و بیدار ماندن از آن استفاده می‌کنند و به دلیل تقویتی که از مصرف آن دریافت می کنند که در متن پیامک شما کاملا مشهود است، استفاده از آن را ادامه می‌دهند و با هر با مصرف و کسب تقویت بیشتر به تدریج به این ماده اعتیاد پیدا می‌کنند که از این مرحله به بعد با عوارض جانبی خطرناک این ماده مواجه می‌شوند. یکی از مهم‌ترین عوارض سوء مصرف این دارو، علایم مسمومیت و تشنج است که بر اثر مصرف دوز بالای ترامادول به وجود می‌آید. از دیگر عوارض سوء‌مصرف ترامادول می‌توان به روان پریشی و اختلال مغزی، ناتوانی در تصمیم‌گیری، نداشتن تعادل در راه رفتن و خشکی دهان اشاره کرد و معمولا مصرف کنندگان این ماده به افرادی تهاجمی و غیر قابل کنترل و پرخاشگر تبدیل می‌شوند. البته خوشبختانه شما هم اکنون وارد این مرحله نشده‌اید، بنابراین فرایند درمان و ترک برای شما بسیار راحت‌تر از افرادی است که دچار عوارض جانبی شدید این ماده شده‌اند.

   نگرانی‌تان بابت اعتیاد به ترامادول به‌جاست

این دارو می‌تواند مانند بسیاری از داروهای مخدر دیگر اعتیادآور باشد. یافته‌های یک پژوهش نشان می‌دهد در صورتی که استفاده از این دارو به دلایلی غیرپزشکی و خودسرانه(همچون برطرف کردن مشکلات روزمره، افزایش کارایی و میل جنسی و ...) باشد، با توجه به تقویتی که به همراه دارد، احتمال اعتیاد به ترامادول را افزایش می‌دهد. بنابراین نگرانی شما از وابستگی و اعتیاد به این ماده بسیار به جا و منطقی به نظر می‌رسد.

   به جای تکیه به دارو به توانایی‌هایتان اتکا کنید

یکی از دلایل اعتیاد پیدا کردن افراد به مواد، همین آثار مثبت و خوشایند مصرف ناشی از آن است ولی باید توجه داشت که این آثار موقتی است و بعد از مدتی حتی فرایندهای عادی زندگی تحت تاثیر این مواد قرار می‌گیرد. در صورتی که شما می‌توانید بدون مداخلات دارویی، از روش‌های مختلفی مانند یادگیری مهارت‌های زندگی، ارتباط موثر، برنامه‌ریزی دقیق برای انجام کارها، تنظیم هیجانی، مدیریت زمان، انجام ورزش‌های منظم و مناسب، کسب خودآگاهی درباره نقاط قوت و ضعف خود، راهبردهای حل مسئله و مقابله با استرس در ایجاد و کسب الگوهای بادوام رفتاری و شناختی کمک بگیرید. این گونه مداخلات غیر دارویی آثاری بسیار بادوام‌تر و بدون هرگونه عوارض جانبی خطرناک دارد. توجه داشته باشید که استفاده از مداخلات غیر دارویی شما را از نقش قربانی و احساس قربانی شدن(به علت مصرف ترامادول) به نقش فردی فعال که احساس کنترل و تسلط بر موقعیت پیرامونی خود را دارد، تغییر می‌دهد که همین موضوع بر افزایش اعتماد به نفس‌تان، در مواجهه و رویارویی با بحران های زندگی تاثیر بسیار مثبتی دارد.توصیه پایانی هم این‌که از همین حالا به تدریج میزان مصرف خود را کاهش دهید تا از عوارض دراز مدت و خطرناک ترامادول در امان باشید. در راه ترک این ماده می‌توانید از پزشک و روان‌درمانگر به منظور تسهیل فرایند ترک کمک بگیرید.

تنها گذاشتن کودکان در خانه، شاید انتخاب بسیاری از والدین نباشد اما به واسطه سبک زندگی این روزها، بسیاری ناچارند فرزندشان را در خانه تنها بگذارند. اگر شما نیز جزو این گروه هستید، این نکات را در نظر داشته باشید.

 اول این که برای تنها گذاشتن فرزندتان از زمان‌های کوتاه شروع کنید. به عنوان مثال برای شروع او را زمان خرید از مغازه محل، همراه خود نبرید و برای 20 دقیقه تا نیم ساعت او را تنها بگذارید. سپس آرام آرام مدت زمان را افزایش دهید.

 از بازی کردن نقش‌های مختلف بهره بگیرید و با کودک‌تان تمرین کنید که چه جملاتی را می‌تواند هنگام تماس‌های تلفنی یا وقتی غریبه‌ای زنگ در را می‌زند، بگوید. به عنوان مثال اگر کسی از حضور مادر در خانه پرسید، بگوید: «مامانم الان نمی‌تونه با شما صحبت کنه و گفته پیغام‌تون رو بگویید» یا «اسم‌تون چیه که به پدرم بگم با شما تماس بگیره». هدف از این تمرین‌ها این است که فرزندتان بدون دادن اطلاعات بیش از حد، بتواند اطلاعات لازم را از فرد مقابل کسب کند.

 درباره موقعیت‌های خطر یا اورژانس، حتما برای کودک‌تان توضیح دهید اما از ترساندن بیش از حد او خودداری کنید. چهره فرزندتان در زمانی که به او توضیح می‌دهید، بهترین معیار برای این است که متوجه شوید آیا او ترسیده یا خیر.

 قوانین پاسخ دادن به تلفن و زنگ در را به صورت جزئی با او هماهنگ کنید. پیشنهاد می‌شود که کودکان تلفن‌ها و زنگ در را پاسخ بدهند اما در را به هیچ عنوان روی غریبه باز نکنند و در صورت اصرار فردی که پشت در است، به همسایه یا پلیس تلفن بزنند.

بعد از برگشت به خانه، با کودک‌تان صحبت و از تجربه او سوال کنید. این کار کمک می‌کند تا ایرادات روش شما مشخص شود.

بررسی کنید که فرزندتان شماره تلفن پدر و مادر خود را بلد است و توان گرفتن شماره آن‌ها و پلیس را دارد یا خیر. گذاشتن فهرست مکتوب شماره تماس‌ها کنار تلفن در منزلتان توصیه می‌شود.