یادداشت
تعداد بازدید : 66
جنجال بودن یا نبودن مواد سمی در شیر
نویسنده : مهین رمضانی خبرنگار
در برنامه تلویزیونی سلام صبح روز شنبه 28 دی دکتر حاجی محمدی کارشناس سم شناسی مواد غذایی خبر از آلودگی شیرهای پاستوریزه و استریلیزه بعضی از استان ها با سم افلاتوکسین داد.
سمی که میزان مشخصی از آن برای بدن قابل تحمل است و مقدار بیش از آن باعث بروز سرطان و به ویژه سرطان کبد می شود .
این سم می تواند تا دمای 600 درجه را تحمل کند بنابراین پاستوریزه و استریلیزه کردن شیر باعث نابودی اش نمی شود .
انتشار این خبر در رسانه ملی، واکنش هایی
را درپی داشته است، از جمله این که دکتر جهانپور سخنگوی وزرات بهداشت با اشاره به این که در سال های اخیر میزان افلاتوکسین در مواد غذایی مانند لبنیات و خشکبار روند کاهشی داشته است، افزود: «کشورهای مختلف حد مجاز متفاوتی برای سم افلاتوکسین دارند و استانداردهای ایران در حد ایالات متحده تعریف شده است، چنان که بسیاری از محصولات لبنی و غذایی ما به خارج صادر می شوداما استانداردهای اروپا سخت گیرانه تراست».
این در حالی است که دکتر عبدالوهاب البرزی ، رئیس مرکز تحقیقات میکروب شناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی شیراز معتقد است خوردن یک لیوان شیر روزانه در صورت وجود« این سم مشکلی ایجاد نمی کند اما برای کودکان که روزانه از چند لیوان شیر استفاده می کنند، خطراتی به همراه دارد. برای رفع این مشکل اقداماتی انجام شده است اما هنوز این سم در فراورده ها وجود دارد . »
وجود سم در فراورده های لبنی از سوی دکتر جهانپور به عنوان سخنگوی وزارت بهداشت انکار نشده است اما به گفته وی باید با دیگر کشورها مقایسه کرد ومیزان آن موضوعی نیست که یک شبه اتفاق افتاده باشد . با همه موارد صحیح یا نادرست که این مسئولان و کارشناسان ابراز کرده اند جا دارد به نکاتی در خصوص برنامه سازی در حوزه سلامت اشاره کرد.
* آیا می دانیدهر خبری که روی آنتن رسانه ملی می رود یا در شبکه مجازی در معرض چشم و گوش مردم قرار می گیرد به چه میزان سلامت روح و روان مردم به بازی گرفته می شود ؟ آیا می دانید لازمه برنامه سازی در این حوزه دعوت از مسئولان حوزه سلامت است تا با حضور منتقدان به سوالات، پاسخ قانع کننده داده شود.
این که در یک برنامه صبحگاهی فردی هرچند کارشناس و حتی با ارائه آمار باعث نگرانی مردم شود، کار پسندیده ای است؟
* آمار و ارقام توسط چه مرجع قانونی تایید شده است ؟
* وقتی موضوعی بدون پاسخ بماند(مثل بحث ورود ذرت آلوده) و همچنان توضیحی برای آن ارائه نشود ، شبهه و نگرانی ها در پی آن می آید و این جز کم رنگ شدن اعتماد عمومی و استفاده سوء پیامدی ندارد.
* اگر این سم در خوراک دام وجود داشته باشد موضوع بسی فراتر از فراورده های لبنی خواهد بود و افزون برمحصولات گیاهی شامل محصولات پروتئینی هم می شود ، برای آن چه باید کرد؟
* نقش رسانه در چالش های این چنین که با سلامت مردم سرو کار دارد چیست؟ بیان مطالبات مردمی و روشن کردن زوایای پنهان، آن هم به شیوه ای که مردم ببینندو قضاوت کنند یا تنها اطلاع رسانی ناقص که دیوار اعتماد مخاطب را هر روز کوتاه تر کند و رسانه را هر روز کم مخاطب تر ؟