اریگامیِ نرم، بدون خط‎های تیز مشخص دیده‎بودید؟ این، هنرِ خاص «هوانگ تین کوئت» اهل ویتنام  است که می‎تواند با کاغذ، چنین مجسمه‎های قشنگی بسازد. 

 

بعضی‏‌ها هر وقت با آن‏‌ها برخوردی داری یا توی یک جمع کنارشان می‌نشینی بدون لحظه‎ای هدر دادن وقت شروع می‌‏کنند به گیر دادن؛ از ترک سقف اتاق گرفته تا ضربه آزادی که نیمار توی بازی شب قبل هدر داده و در نهایت مدل راه رفتن معلم زبان که روی مخ‌شان است. این افراد همیشه -تاکید می کنم- همیشه یک کلکسیون جامع و کامل برای ایراد گرفتن و غر زدن دارند و عزا و عروسی و دورهمی فامیلی یا دوستانه هم برای‌شان فرقی ندارد فقط کافی است یک آشنا پیدا کنند تا برایش غر بزنند. ایراد گرفتن از جزئیات انتخاب‎های دیگران و سلیقه‎شان آن هم در حضور جمع از تفریحات دم‎‌دستی‎شان است و انگار هیچ وقت نمی‎توانند با مهربانی و پذیرش درباره دیگران صحبت کنند. از نظرشان همه، یک یا چند ویژگی دارند که قابل تحمل نیست و باید حتما درباره‌‏اش حرف زد البته نه با خود آن شخص بلکه در غیابش و در حضور دیگرانی که او را می‎شناسند. این کار باعث می‎شود آن‎ها همیشه درحال بدگویی از دیگران باشند. این افراد شاید اولش جالب و نکته‌سنج به نظر برسند اما به مرور این حس در بقیه ایجاد می‏‌شود که فلانی به هیچ‌وجه قابل اعتماد نیست چون مدام درحال غر زدن و ایراد گرفتن از آدم‌های مختلف است و هیچ تضمینی وجود ندارد که دو روز دیگر از شما هم برای دیگران یک غول بی‎‌شاخ‌ودم نسازد و رفتارتان را سوژه خنده نکند. اگر جزو گروه غرزنندگان هستید، باید بدانید که اصول آداب معاشرت می‌گوید سوژه حرف زدن باید برای طرف یا طرف‌های مقابل هم جالب باشد و درست نیست که یک نفر فقط و فقط درباره دغدغه‌ها و مسائلی که به نظر خودش جالب است، حرف بزند. اگر هم از دسته غرشنوندگان هستید، با حفظ احترام از دوست همیشه‌ایرادگیرخود  بخواهید موضوع را عوض کند چون نق و گلایه شنیدن به‌ویژه در برخورد با مواردی که کاری برای‌شان از دست‌مان برنمی‌آید، می‌تواند روحیه‌تان را نابود کند. 

 

    برای یک دقیقه چشم‌های‌تان را ببندید و از خودتان چند سوال ریاضی بپرسید. چند سوال را می‌توانید پاسخ دهید؟ شاید باورتان نشود ولی کسی وجود دارد که در همین یک دقیقه، 25 سوال ریاضی را به صورت ذهنی حساب می‌کند و پاسخ آن را می‌نویسد. می‌خواهید بیشتر شگفت‌زده شوید؟ او در همین یک دقیقه، 59 تقسیم شش‌رقمی را هم حساب می‌کند. این نابغه «یسرا سلیمانی» است. سه هفته پیش خبری به دست‌مان رسید که یسرا در مسابقات جهانی کامبوج برای چهارمین‌بار

قهرمان محاسبات ذهنی ریاضی شده و چهره اش به دلیل حضور در برنامه «عصرجدید»برای شما آشناست.در جوانه این هفته سراغ این دختر بلوچ رفتیم و با او گپ زدیم.

 

   این روزها دیگر مثل قدیم، لازم نیست یک دوربین تخصصی برای عکاسی داشته‌باشیم. همین که یک گوشی همراه دوروبرمان باشد، می‌توانیم با اندکی حوصله و خلاقیت عکس‌های خوبی خلق کنیم. اما چطور بعضی‌ها عکس‌های بهتری می‎گیرند؟ وسیله عکاسی که یکسان است پس چرا نتیجه زمین تا آسمان تفاوت دارد؟ در مینی‌مهارت این هفته از یک کلک ساده عکاسی برای‌تان خواهیم‌گفت که شما را به عکاس قابل‌تری تبدیل خواهدکرد. به آفتابی که از پنجره، وسط اتاق پهن شده‌است نگاهی بیندازید. شما می‌توانید با استفاده از همین نور طلایی، عکس‌های ویژه و خلاقانه زیادی خلق کنید. اول از همه سوژه عکاسی را در آفتاب قرار دهید. در مرحله بعد از نفر دومی بخواهید تا یک وسیله حفره‌دار را بین سوژه و آفتاب قرار دهد. حالا آفتاب متناسب با حفره‌های وسیله‌ای که انتخاب کرده‌اید، روی سوژه سایه و طرح خواهدانداخت. می‌توانید برای انجام این‌کار از وسایل متنوعی کمک بگیرید و فیلترهای مختلفی خلق کنید. انواع پارچه‌های توری، ظروف آبکش و صافی موارد بسیار خوبی هستند. اگر سایه خاصی مدنظرتان است، می‌توانید طرح دلخواه‌تان را روی مقوا بکشید و فیلتر عکاسی‎ محبوب‏تان را خودتان بسازید. 

 

نقاشی برای روزهای بارانی 

بارش باران برای آدم‌ها می‌تواند حس‌های مختلفی به وجود بیاورد. یک عده از آن خوشحال می‌شوند و البته خیلی‌ها هم احتمالا دلگیر و دلتنگ. براساس همین پدیده عده‌ای از طراحان خلاق در کره‌جنوبی طرح‌هایی را در خیابان با رنگ‌های مخصوصی رنگ‌آمیزی کرده‌اند که فقط با باران و خیس شدن خیابان قابل مشاهده می‌شوند. هدف از پیاده‌سازی این طرح، مبارزه با روزهای غم‌انگیز بارانی است که با ایجاد نقاشی‌های پرجنب‌وجوش بزرگ در خیابان، حس بهتری را به مردم انتقال دهند. طرح‌ها الهام‌گرفته از فرهنگ کره‌جنوبی است که بر اهمیت جریان رودخانه‌ها تأکید دارد.

 

 

 

شهری بدون ماشین

این روزها که اطراف ما را ماشین‌ها و موتورسیکلت‌ها با آن همه دود و آلودگی احاطه کرده‌اند، تصور یک شهر بدون هیچ وسیله نقلیه موتوری کمی دشوار است اما خب چنین جایی وجود دارد. «هیدرا» جزیره زیبایی در یونان است که در آن ماشین و وسیله نقلیه موتوری ممنوع است. این قانون برای حفظ طبیعت فوق‎العاده جزیره وضع شده‎است. ساکنان و گردشگران برای جابه‌جایی در هیدرا باید مثل قدیم‎ها از اسب و الاغ استفاده کنند. البته برای گردش دریایی، تاکسی‌ دریایی وجود دارد.

 

   وال‎ها، دلفین‎ها، خرس‎ها و خیلی از حیوانات دیگر جثه‎های بسیار بزرگ‎تری از انسان‎ها دارند و طبیعتا مغزشان هم از انسان‎ها بزرگ‎تر است. یک مغز بزرگ‎تر احتمالا خیلی سریع‎تر اطلاعات را پردازش می‎کند و درنتیجه جانداری که مغز بزرگ‎تری دارد باید خیلی باهوش‎تر باشد، پس یعنی وال‎ها از انسان‎ها بیشتر می‏‌فهمند؟ راستش را بخواهید درواقع این اصلا اندازه مغز نیست که در باهوش‎تر شدن یک موجود نقش ایفا می‌‏کند بلکه ترکیبی بودن و ساختار لایه‌لایه آن است که باعث پردازش سریع‎تر و قدرت عملکرد بهتر می‎شود. مغز انسان، لایه‌ای به نام «کورتکس» دارد که توانایی‎های زیادی به ما می‎دهد درحالی‌که جانداران دیگر با مغزهای بسیار بزرگ‎تر از ما این لایه را ندارند. مسئله مهم دیگر نسبت مغز به ابعاد بدن هر جاندار است؛ یعنی حجم و اندازه مغز نسبت به اندازه بدن موجودات است که مهم و تاثیر گذار می‏‌شود نه بزرگی آن. نسبت وزن مغز ماهی به بدنش یک به پنج هزار است. این رقم در پرندگان یک به 220 و در پستانداران که در طبقه با هوش‎ترین موجودات کره زمین تقسیم‏‌بندی می‎شوند، یک به 180 محسوب می‎شود. در بین پرندگان، خانواده کلاغ‎ها بالاترین میزان نسبت مغز به بدن را دارند و در بین پستانداران هم شامپانزه‎ها و دلفین‏‌ها در جایگاه بهتری نسبت به دیگر حیوانات پستاندار قرار می‌‏گیرند. 

بزرگ‎ترین مغز در کره زمین به وال‎ها تعلق دارد ولی باز هم باهوش‎ترین موجودات روی این سیاره وال‏‌ها نیستند بلکه انسان‌‏ها با نسبت ابعاد مغز به بدن‎شان که چیزی در حدود یک به 50 است، بهترین عملکرد مغزی را دارند و باهوش‎ترین موجودات زمین به حساب می‎آیند. بعد از انسان، دلفین‎ها و شامپانزه‎ها جزو باهوش‌‏ترین جانداران این سیاره هستند به طوری که حتی می‎توانند خودشان را در آینه تشخیص بدهند.

برگرفته از  سیناپرس