بچه کانگورو وقتی به دنیا می‎آید، به اندازه‎ یک زنبور است.هیچ مو یا پوستی روی بدنش وجود ندارد، برای همین احتیاج به محلی گرم و مناسب برای نگهداری دارد. بچه کانگوروها حدود هشت ماه در کیسه مادرشان زندگی می‎کنند. وقتی بچه کانگورو به اندازه‎ کافی بزرگ شد و توانست جست و خیز کند، بیرون می‎آید و مانند مادرش زندگی می‎کند. کانگوروها که تنها در استرالیا زندگی می‌کنند، برگ‎ها و شکوفه‎ها و شاخه‎های درخت را می‎خورند، اما غذای مورد علاقه‎شان علف تازه است. آن‌‎ها با اولین علامت خطری که ببینند، صدای بسیار بلندی از خودشان در می‎آورند. آن‎ها برای فرار کردن از دشمن مانند فنر جمع می‎شوند و می‎پرند. دُم آن‎ها باعث می‎شود در حال فرار، تعادل شان را حفظ کنند و به زمین نیفتند.

یکی از داستان‌های معروف درباره کانگورو مربوط به معنی نام این حیوان است. تا مدت‌ها افراد تصور می‌کردند سال ها قبل زمانی که مسافری به زبان انگلیسی از بومی‌های استرالیا نام این حیوان را پرسیده، آن ها که انگلیسی بلد نبوده‌اند، می‌خواسته‌اند به زبان خودشان بگویند نمی‌دانم، گفته‌اند :

«کانگورو». اما دانشمندان با مطالعه دقیق‌تر متوجه شدند که این داستان درست نیست و واژه کانگورو واقعا در زبان برخی بومی‌ها برای این حیوان استفاده می‌شده است. 

 

به به دوباره

قندان پر از قند

روی لب من

گل کرده لبخند

 

شیرین‎تر از قند

لبخند باباست

یک حس زیبا

در خانه‎ ماست

 

 

طاهره  اکرمی

چند نفری شروع به تزیین کلاس برای دهه‎ فجر کردیم. من و ریحانه می‎خواستیم دور تخته شرشره ببندیم. نظر ریحانه این بود که شرشره را طرف راست تخته بزنیم و من می‎گفتم: «نه. طرف چپ» نزدیک بود با هم قهر کنیم، که خانم معلم گفت: «چی شده؟» ما هم موضوع را گفتیم. خانم معلم کمی فکر کرد و گفت: «شرشره را از وسط نصف کنید. نصف اش را طرف چپ بزنید و نصف اش را طرف راست» ما هم همین کار را کردیم. خیلی قشنگ شد. خانم معلم گفت: «بهتره وقتی مشکلی پیش میاد به جای دعوا و قهر کردن، برای پیدا کردن یک راه جدید همفکری کنیم یا از بقیه کمک بگیریم، مگه نه؟» من و ریحانه به هم نگاه کردیم و لبخند زدیم و با هم گفتیم: «بله»

 

 

تصویر سازی ها : سعید مرادی

جوجه کلاغ پر زد و کنار برکه نشست. خودش را در آب نگاه کرد.

 قناری زیبایی پر زد و کنارش نشست تا آب بخورد.

 جوجه کلاغ گفت: «چه پرهای زیبایی! چه صدای قشنگی! 

ای کاش مثل تو بودم!» 

قناری گفت: «ای کاش من مثل تو بودم!»

 بعد پر زد و بالای درخت نشست.

جوجه کلاغ با تعجب قناری را نگاه کرد و پیش مادرش رفت و قناری را نشان داد و گفت: «چرا وقتی به قناری گفتم، کاش مثل تو بودم، او هم همین حرف را به من زد؟»

مامان کلاغ  گفت: «می خواهی برویم از خودش بپرسیم؟»

جوجه کلاغ و مادرش پر زدند و روی درختی که قناری آواز می‌خواند، نشستند.

مامان کلاغ گفت: «چرا به جوجه‎ من گفتی کاش مثل ما بودی؟»

قناری گفت: «دیروز چند نفر از کنار برکه رد می شدند که مرا دیدند و خواستند بگیرند، زود پرواز کردم و خودم را نجات دادم. اگر مرا می گرفتند توی قفس می‌انداختند تا برایشان آواز بخوانم اما کسی به شما کاری ندارد.»

جوجه کلاغ که از حرف‎های قناری ناراحت شده بود، قارقاری کرد و گفت: «وقتی آدم‎ها را دیدم قارقار می کنم که فرار کنی! خودت هم اگر آدمی را دیدی، دیگر آواز نخوان!»

قناری چَه‎چَهی زد و گفت: «باشه، ممنونم جوجه کلاغ مهربان»

 نویسنده: عارفه رویین

 

چی لازم داریم؟  

 

چطوری درست کنیم؟

ابتدا با استفاده از مقوای زرد مطابق الگوها، مقوا‎ها را برش بزنید. مقوای زرد را که برش زدید از بالا تا بزنید. پایین قسمتی که تا زدید را دوباره تا بزنید. در این قسمت از دو طرف قسمت تا زده، کمی برش بزنید، پایین مقوا را هم تا نصفه برش بزنید و تا بزنید.

حالا تمام قسمت‌ها (چشم‌ها، بینی، دم، گوش‌ها و بلوط) را در جای خود بچسبانید. با استفاده از مداد رنگی یا ماژیک، سنجاب را زیباتر و در آخر، دست‎های سنجاب را با چسب روی بلوط محکم کنید.

حالا سنجاب کوچولو آماده است.

 

سمانه تلگردی

کیتی خانم چه نازه

چترش قشنگ و بازه

 

نشسته زیر سایه

میگه سلام عارفه

 

فکر نکنی که لوسه

ببین چقدر ملوسه