دانیال دایی داووداینا
طنزپرداز
فیلم و سریالهای ایرانی نهتنها حدود 200 بار از شبکههای مختلف پخش میشن و حسابی تکراری هستن، بلکه تو تکراری بودنشون هم یکسری تکرار هست. یعنی یکسری صحنهها هست تو فیلمها تکرار میشه فقط بازیگرانش فرق دارن. اینطوری که:
* وقتی میخوان نشون بدن یک نفر خیلی آدم خفن و پولداریه حتماً از حمام که میاد باید حوله ربدوشامبری داشته باشه و آب پرتقال بخوره. درحالی که خود بیل گیتس به اون پولداری بعد از حمام با لنگ ساده خودش رو خشک میکنه و چایی نبات میخوره.
* وقتی هم میخوان نشون بدن یک نفر خیلی خلافکاره حتماً باید بیلیارد بازی کنه و بعدش یک پُک سیگار بکشه. در حالی که ته خلاف دنیا پابلو اسکوبار بود که کوکائین منظومه شمسی رو تامین میکرد اما عاشق منچومار پله بود نه بیلیارد.
* وقتی هم میخوان نشون بدن یک خانواده فقیر اما صمیمی هستن یک خونه بزرگ دارن با حیاط، بعدش تو حوض خونه شون همیشه آب داره، پدر خانواده کلی سیب و هندوانه میخره میاد میندازه تو حوض و بعد همونجا یک آبی به دست و صورتش میزنه. عوضش خانوادههای پولدار اما غیرصمیمی تو آپارتمان هستن! آخه چرا جای پولدار و بیپول رو عوض میکنین؟ خانواده فقیر پول رهن اون خونههای تو فیلمها رو هم نداره چه برسه مالکیتش رو. چه وضعشه آخه. اصلاً ما همون «متهم گریخت» رو تکراری میبینیم اما لطفاً شما سریال نسازین.