شرکت ملی پخش: مشکلی در تأمین بنزین نداریم

رانندگان در راه مانده: مشکل ماییم که چند ساعته تو صف پمپ موندیم!

 

وزارت کار: رزومه خود را برای پست ریاست سازمان بهزیستی بفرستید

آق کمال: رزومه خودم رو فرستادم خدمت‌تون، اگه ریاست نشد به کارمند جزء هم راضی‌ام!

 

فقط ۱۰ دقیقه تمرکز، افسردگی را کاهش می‌دهد

چند شهروند افسرده: فکر اجاره خونه و قسط وام نمی‌ذاره همون ۱۰ دقیقه رو هم تمرکز کنیم!

 

وزیر ورزش: قول می‌دهم ورزش ایران را متحول کنم

هواداران: خدا به دادمون برسه!

 باز خوبه شما می‌دونید اگه تلاش کنید موفق می‌شید ولی تنبلی‌تون نمی‌ذاره، من حتی نمی دونم تو چه زمینه‌ای تلاش کنم.

 

 هر وقت آهنگ مورد علاقه‌ام رو گوش میدم هی نوتیفیکیشن میاد، از اداره برق گرفته تا پیامک حجم اینترنت. 

 

 از لحاظ روحی به آف 70 درصدی نیاز دارم، از نظر مالی به آف 120 درصدی چون حتی پول اسنپم رو هم ندارم، از لحاظ جسمی هم به خواب 100 درصدی.

روز پنج‌‌شنبه به فاصله چند ساعت تو تلویزیون عجیب‌‌ترین چیزهای ممکن رو دیدیم، اولش یک برنامه شعبده‌‌بازی بود که توش حسن فتحی‌‌روشن می‌‌خواست خودش رو به خاک و خون بکشه، هی آهنگ ترسناک می‌‌ذاشتن، از اون‌‌طرف خاله شادونه هی می‌‌خواست آقای شعبده‌‌باز رو از رفتن زیر اره و دل آتیش منصرف کنه، اما برنامه با همه این جودادن‌‌ها اون‌‌قدر بی‌‌هیجان بود که یک خانمی تو تماشاگرها راحت سرش رو تکیه داده بود به صندلی و داشت چرت می‌‌زد. برام سواله واقعاً، حالا برنامه جذاب و نفس‌‌گیر نبود قبول، به‌‌هرحال وسط اون همه سروصدا و درحالی‌‌که برنامه قراره از تلویزیون پخش بشه ایشون ‌چطوری خوابیده بود؟ خوش‌‌به حالش که وسط شعبده‌‌بازی می‌‌خوابه، من تا میزگرد شبکه چهار رو نبینم نمی‌‌تونم بخوابم. البته همون شب تلویزیون بازهم برنامه خواب‌‌آور پخش کرد. یعنی بازی تیم ملی با قرقیزستان. یادمه بچه بودم و یک‌‌بار وسط این‌‌که پدرم داشت برای اول مهر کله‌‌ام رو می‌‌تراشید ماشینش خراب شد؛ کله من شد دقیقاً مثل همین ورزشگاهی که بازی تیم ملی توش برگزار شد. البته یه ذره هم بهتر. چمن این ورزشگاه چنان وصله و پینه شده بود که مثل کفش‌‌های میرزانوروز و لحاف‌‌های قدیمی بود. بعد همه این‌‌ها گفتیم یه ذره سریال ببینیم بشوره و ببره که دیدیم عراقی‌‌ها تو سریال «طوبی» دارن ازما  بهتر فارسی رو صحبت می‌‌کنن. هیچی دیگه تلویزیون رو خاموش کردیم.