پیامدهای روانی ناشی از درگیری ذهنی کودکان به عمل‌های‌زیبایی

کودکانی که دچار اضطراب، افسردگی، مشکلات خودباوری و نارضایتی از بدن خود هستند، ممکن است به عمل‌های زیبایی و آرایشی به عنوان راه‌حلی فریبنده برای بهبود وضعیت خود، رو آورند. درگیری ذهنی کودکان و تمایل آن‌ها به این‌گونه عمل‌ها می‌تواند پیامدهای منفی روان شناختی جدی را برای آن‌ها به همراه داشته باشد که به‌طور مستقیم بر رشد روانی، اجتماعی و عاطفی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. برخی از این پیامدهای منفی عبارتند از:

1 کاهش عزت‌نفس| تمرکز بیش از حد بر ظاهر می‌تواند باعث شود کودکان احساس کنند تنها زمانی ارزشمند هستند که ظاهر خاصی داشته باشند. این نگرش به کاهش عزت‌نفس منجر می‌شود زیرا کودکان دایم در تلاش برای مطابقت با استانداردهای غیرواقعی زیبایی خواهند بود.

2 افزایش اضطراب و افسردگی| اضطراب و افسردگی می‌تواند از نتایج مستقیم فشارهای اجتماعی برای داشتن ظاهر بی عیب و نقص باشد. کودکان ممکن است به دلیل ناتوانی در رسیدن به این استانداردها دچار احساس ناکامی و نارضایتی شوند که این امر می‌تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.

3 ابتلا به اختلالات خوردن| تمایل به تغییر ظاهر ممکن است به رفتارهای ناسالمی مانند اختلالات خوردن(نظیر بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی) منجر شود. این اختلالات معمولاً در تلاش برای کاهش وزن یا تغییر شکل بدن بروز می‌کنند و عوارض جسمی و روانی جدی به دنبال دارند.

4 مشکلات در روابط اجتماعی| کودکانی که بیش از حد بر ظاهر خود تمرکز می‌کنند، ممکن است در برقراری روابط سالم با دیگران دچار مشکل شوند. آن‌ها ممکن است به جای ارتباط عمیق و صادقانه، به دنبال تأیید ظاهری باشند که این موضوع می‌تواند به روابط سطحی و ناپایدار منجر شود.

5 خطرات ناشی از عمل‌های جراحی| تمایل به عمل‌های زیبایی ممکن است کودک را به انجام عمل‌های جراحی غیرضروری سوق دهد. این عمل‌ها، به‌ویژه در سنین پایین، ممکن است با خطرات جسمی و عوارض جانبی مانند عفونت، درد و مشکلات طولانی‌مدت همراه باشد. ناکامی در دستیابی به نتایج مورد انتظار می‌تواند ناامیدی و تشدید مشکلات روانی را به دنبال داشته باشد.

6 اختلال در رشد هویت شخصی| کودکان بیش از حد مشغول ظاهر خود ممکن است در توسعه هویت شخصی و واقعی خود دچار مشکل شوند. به جای کشف علایق، مهارت‌ها  و استعدادهای واقعی، این کودکان تنها به دنبال تغییر ظاهر و جلب توجه دیگران خواهند بود.

7 خودشیفتگی و کمال‌گرایی| تمرکز زیاد بر ظاهر می‌تواند به گرایش به خودشیفتگی و کمال‌گرایی منجر شود. این کودکان ممکن است دچار احساس برتری نسبت به دیگران یا نارضایتی دایمی از خود شوند که این می‌تواند به روابط ناسالم و تنش‌های اجتماعی بینجامد.

8 تضعیف ارزش‌های درونی| با تمرکز بر زیبایی‌های ظاهری، کودکان ممکن است ارزش‌های درونی نظیر اخلاق، همدلی، صداقت و توانایی‌های شخصی را کم‌اهمیت تلقی کنند. این موضوع می‌تواند بر رشد شخصیتی و اجتماعی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.

 نقش و وظایف والدین در این زمینه

نقش و وظایف والدین در حمایت از کودکان و جلوگیری از تأثیرات منفی گرایش به ظاهر و عمل‌های زیبایی بسیار حائز اهمیت است. والدین می‌توانند با اتخاذ رویکردهای مثبت و آگاهانه، به فرزندان خود کمک کنند تا خودپذیری و عزت نفس‌بیشتری داشته باشند و تحت تأثیر فشارهای اجتماعی و رسانه‌ای قرار نگیرند. برخی از مهم‌ترین وظایف والدین در این زمینه عبارتند از:

1الگو بودن برای کودکان| والدین باید به عنوان الگوهای مثبتی برای فرزندانشان عمل کنند. این امر شامل پذیرش و احترام به بدن خود و اجتناب از اظهار نظرهای منفی درباره ظاهرشان می‌شود. والدین باید نشان دهند که ظاهر تنها یکی از جنبه‌های هویت فرد است و نباید از عمل‌های زیبایی و آرایش به عنوان راه‌حل‌های سریع برای مسائل روانی یا اجتماعی استفاده کنند.

2 تقویت عزت‌نفس کودک| والدین نقش مهمی در تقویت عزت‌نفس و خودپذیری در کودکان خود دارند. آن‌ها باید به جای تمرکز بر ظاهر، بر ویژگی‌های درونی و مهارت‌های فردی کودکان تأکید کنند. به کودکان بیاموزند که ارزش انسان‌ها فراتر از ظاهر است و در توانایی‌ها، شخصیت و رفتار آن‌ها نهفته است.

3 ایجاد محیط حمایتی و امن| کودکان نیاز دارند تا در محیطی بزرگ شوند که در آن بدون توجه به ظاهرشان، مورد محبت و احترام قرار گیرند. والدین باید فضایی فراهم کنند که کودک بتواند احساسات و نگرانی‌های خود را بدون نگرانی از قضاوت، با آن‌ها در میان بگذارد.

4 آموزش آگاهی انتقادی| والدین باید به کودکان خود بیاموزند که با دیدی انتقادی به تصاویر و پیام‌هایی که در رسانه‌ها مشاهده می‌کنند، نگاه کنند. آن‌ها می‌توانند به کودکان کمک کنند تا تفاوت بین واقعیت و تصاویری را که از طریق رسانه‌ها نمایش داده می‌شود، درک کنند و بفهمند که بسیاری از این تصاویر واقعیت را منعکس نمی‌کنند و اغلب از تکنیک‌های ویرایش استفاده می‌کنند.

 

تاثیراتی حتی بعد از گذشت 8 سال بستری در بیمارستان

همچنین محققان دریافتند تا نزدیک به هشت سال بعد، افرادی که در بیمارستان بستری شده بودند، ۲۴ درصد بیشتر احتمال داشت که به یک مشکل روان پزشکی مبتلا شوند. دکتر «هوان سونگ»، محقق ارشد و پروفسور اپیدمیولوژی در دانشگاه سیچوان چین، گفت: «اگر شما یا یکی از عزیزانتان به دلیل بیماری قلبی در بیمارستان بستری شده اید، آگاه باشید که ممکن است مشکلات روانی در حین بهبودی ایجاد شود». سونگ افزود: «نظارت بر علایم اضطراب، افسردگی یا افکار خودکشی بسیار مهم است. این چالش‌های سلامت روان رایج و قابل درمان هستند».

تحلیل اطلاعات 64هزار بزرگ سال

برای این مطالعه، محققان سابقه سلامت روانی نزدیک به ۶۴هزار بزرگ سال بریتانیایی را که بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰ به دلیل مشکلات قلبی یا سکته در بیمارستان بستری شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

 آن ها با 128 هزار نفر دیگر که از نظر سن، جنسیت و وجود سایر بیماری‌های جدی اما غیر مرتبط با قلب همسان بودند، مقایسه شدند. نتایج نشان داد در سال اول بستری شدن در بیمارستان، میزان تشخیص سلامت روان در میان بیماران قلبی تقریباً دو برابر افراد بدون مشکل قلبی بود. خطرات اضطراب، افسردگی و رفتارهای خودکشی پس از بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری قلبی بیشترین افزایش را داشته است. سکته‌های مغزی به ویژه برای سلامت روان خطرناک هستند و بیش از سه برابر خطر ابتلا به اختلالات روان پزشکی یا اقدام به خودکشی را در یک سال افزایش می‌دهند. محققان اضافه کردند که پس از سال اول، این خطر ۴۹ درصد بیشتر بود.

 

قبل از هر چیز، مهم است درک کنیم که روابط بین افراد همیشه پیچیده و چالش‌برانگیز است و هیچ راه‌حل ثابتی برای همه وجود ندارد. اما درباره مشکلی که شما با آن مواجه هستید، در ادامه چند توصیه به شما دارم.

آزاردهنده بودن واژه‌ها را به شوهرتان بگویید

گفته‌اید همسرم گاهی برای تحقیر یا مسخره کردن من از واژه «خانم دکتر» استفاده می‌کند و نظرم را می‌پرسد. بهتر است با همسرتان درباره این مسئله صحبت کنید. بیان کنید که این کلمات چگونه برای شما احساس می‌شود و چرا آزاردهنده است. تلاش کنید با احترام و بازخورد سازنده، او را آگاه کنید که این نوع رفتار برای شما ناخوشایند است. به همسرتان توضیح دهید که استفاده از عنوان‌هایی مثل «خانم دکتر» احساس تحقیر کننده برای شما دارد. بیان کنید که این کلمات می‌توانند احساس ارتباط ناپایدار  در رابطه را افزایش دهند. اگر همسرتان به درخواست شما توجه نکرد، تلاش کنید تغییر رفتاری در خودتان ایجاد کنید. به‌عنوان مثال، به جای اعتراض، با احترام و مهربانی به او پاسخ دهید.

توقع زیادی از خودتان به‌عنوان روان‌شناس نداشته باشید

به عنوان یک روان شناس، شما ممکن است انتظارات بالایی از خود داشته باشید اما مهم است که به خودتان اجازه دهید احساساتی مانند ناراحتی، عصبانیت یا غم را تجربه کنید. این احساسات جزئی از تجربه انسانی هستند و همه ما با آن‌ها مواجه می‌شویم. تلاش کنید احساسات خود را صادقانه و با احترام به خودتان و دیگران بیان کنید. این کمک می‌کند تا ارتباط‌هایتان بهتر شود. 

هیچ فردی کامل نیست و  همه اشتباه می‌کنیم. اشتباهات، جزئی از رشد و یادگیری ما هستند. توقع داشتن از خودتان که هرگز اشتباه نمی‌کنید، فشار زیادی روی شما قرار می‌دهد. به جای آن، تلاش کنید از اشتباهاتتان یاد بگیرید.

از زوج درمانگر کمک بگیرید

با همسرتان درباره این مسائل صحبت کنید. بیان کنید که انتظارات او از شما چگونه برای شما احساس می‌شود. همچنین مراجعه به زوج درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌حل‌های مناسب‌تری برای مواجهه با این مشکل پیدا کنید. یک مشاور می‌تواند به شما نکاتی درباره ارتباطات مؤثر و حل مشکلات در روابط ارائه دهد. در نهایت، ارتباط‌ها نیاز به تعامل، درک متقابل و تسامح دارند. امیدوارم که با همسرتان به توافقی برسید که برای هر دو طرف قابل قبول باشد.

 * پل چینی و بخش رکوردهایی را که شکسته، خواندم. یک پل هم در شهر ما هست که رکورددار است! فکر کنم 5 سال است که قرار است ساخته شود و نیمه کاره رها شده! باید در گینس ثبت شود.

* اگر هک 20 بانک واقعی باشه، خیلی خطرناکه. چرا مسئولان هیچ واکنشی ندارن بهش؟ قدیم یک تکذیبی می‌کردن، الان حوصله همون تکذیب رو هم ندارن!

* مطلب «خوراکی‌هایی برای پیشگیری از سکته» در صفحه سلامت رو باید جدی بگیریم. آمار سکته در کشور ما خیلی بالاست.

* یک حساب و کتاب کردم، هزینه ساخت پل چینی بیش از 300میلیارد تومن شده! چه خبرشونه؟

* پژوهش روان‌شناس‌ها درباره اتفاقی که باعث می شه بگیم «نوک زبونمه اما یادم نمیاد» خیلی جالب بود. این که جهانی هست و برای همه دردسر می شه، جالب‌تر.

 به دلیل عوض‌شدن فصل گرما و رسیدن به فصول سرد سال، بهتر است با خانه‌تکانی تحولی در دکوراسیون خانه به‌وجود آورده و با نظم‌دادن به لوازم و طبقه‌بندی آن‌ها براساس فصل جدید، چیدمان خانه را جذاب‌تر کنیم. به گزارش راهنماتو، در این مطلب به شما خواهیم گفت که چرا باید در شهریور خانه تکانی کنیم؟

استقبال از پاییز| شهریور، دروازه ورود به پاییز است. با خانه‌تکانی، خانه را برای فصل جدید آماده می‌کنیم. وقتی حین خانه تکانی تصوری از پاییز و زمستان داشته باشیم، بدون شک در چیدمان خانه از المان‌هایی استفاده خواهیم کرد که با حس و حال این فصول هماهنگ باشد. این المان‌ها شامل رنگ، طرح و حتی لوازم خاص این فصول است.

پاکیزگی و تمیزی| بسیاری از فرهنگ‌ها، نظافت را نشانه احترام به خانه و خانواده می‌دانند. خانه‌تکانی شهریور فرصتی برای ایجاد یک محیط پاک و سالم است. از آن جایی که در فصول گرم سال، گرد و خاک زیاد است، ممکن است در تمیزکاری‌های هفتگی و روزانه برخی از نقاط خانه را در تمیز کردن فراموش کنیم. اگر این خاک روی سرامیک، برخی از لوازم و حتی قسمتی از فرش باقی بماند ممکن است باعث پوسیدگی، رنگ پریدگی و فرسودگی آن شود. در خانه تکانی شهریور این خاک‌ها را از بین خواهیم برد.

آمادگی برای فصل سرد| با خانه‌تکانی، می‌توانیم مطمئن شویم که خانه برای فصل سرد و پاییز آماده است. مثلاً می‌توانیم پرده‌های ضخیم‌تر را آماده یا وسایل گرمایشی را بررسی کنیم. در این میان سرویس کردن برخی از لوازم گرمایشی مثل لوله بخاری و تمیز کردن آن سلامت ما را تضمین می‌کند.

 بهبود روحیه| یک خانه تمیز و مرتب، به طور قابل توجهی بر روحیه افراد تأثیر مثبت می‌گذارد. به خصوص که برخی افراد در فصل پاییز احساس افسردگی می‌کنند، حین خانه تکانی شهریور می‌توانند از نماد‌هایی استفاده کنند که تاثیر مثبتی بر روحیه‌شان دارد به عنوان مثال استفاده از رنگ‌های گرمی مثل نارنجی یا بافت‌های گرم و نرم که حسی جالب به خانه و ما می‌بخشند.

سازمان دهی بهتر| خانه‌تکانی فرصتی است برای سازمان دهی وسایل و دور انداختن چیزهایی که دیگر به کار نمی‌آیند. برای این منظور می‌توانیم از انواع نظم دهنده‌های مدرن استفاده کنیم. در عین حال لوازمی را که خراب شده یا غیرقابل استفاده هستند، دور بریزیم تا خانه از آشفتگی نجات پیدا کند.

کاهش استرس| یک محیط مرتب و سازمان دهی شده، به کاهش استرس و افزایش آرامش کمک می‌کند.

1- تعهد بیش از حد

2- اهمال کاری

3- بی‌نظمی

4- نیاز دایمی به تایید شدن

5- ترس از رویارویی

6- پرهیز از مسئولیت

7- نداشتن خودآگاهی

 

 سم‌زدایی به تنهایی کلید حل مشکل اعتیاد نیست

  باتوجه به این که گفته می‌شود اعتیاد، ۹۰درصد بیماری رفتاری محسوب می‌شود و سم‌زدایی به تنهایی کلید حل مشکل اعتیاد نیست، نباید جایگاه درمان فرد دارای اعتیاد از نظر روانی را نادیده گرفت چراکه براساس اعلام دکتر حسن فلاح‌پور، عضو کمیته روان پزشکی اجتماعی و اعتیاد انجمن علمی روان پزشکان ایران، تحقیقات نشان می‌دهد درصد بالایی از افرادی که مبتلا به اعتیاد هستند، یک اختلال روان پزشکی نظیر افسردگی یا اختلالات شخصیت  هم دارند که این اختلالات می‌توانند همراه با اعتیاد باشند یا زمینه‌ساز گرایش افراد به مصرف مواد اعتیادآور شده باشند. از همین رو به گفته این متخصص اعصاب و روان باید درمان روان شناختی افراد درگیر اعتیاد در کنار درمان جسمی آن ها پیش رود. اگر ترک اعتیاد به صرف ترک مصرف مواد انجام شود و اختلالات روان پزشکی همراه فرد باقی بماند، ممکن است این فرد بارها بعد از ترک مصرف مواد، چند باره به مصرف بازگردد. در واقع بهبود اعتیاد از دو بخش جسمی یا فیزیکی و بخش بهبودی روانی تشکیل می‌شود. بسیاری از افراد پس از ترک مجدد به مصرف رو می‌آورند چراکه در کنار درمان جسمی، اختلالات روان پزشکی آن ها درمان نشده است که این امر باید مورد توجه خانواده‌ها و سیاست گذاران قرار گیرد.