۱. کاهش وزن ناخواسته | طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا (ACS)، بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان قبل از تشخیص بیماری به‌طور غیرمنتظره حداقل ۴ - ۵ کیلو وزن از دست می‌دهند. در حقیقت، این اتفاق ممکن است اولین علامت سرطان باشد.

۲. خونریزی | بعضی از سرطان‌ها باعث خونریزی می‌شوند. به‌عنوان مثال ممکن است سرطان روده بزرگ با مدفوع خونی همراه باشد و سرطان پروستات یا مثانه به ادرار خون‌آلود منجر شود.

۳. تب | تب معمولا نشانه‌ گسترش سرطان در اندام‌های مختلف بدن است و به‌ندرت در مراحل ابتدایی بیماری رخ می‌دهد. به همین دلیل، اگر تب شدید بود یا بیش از سه روز طول کشید، لازم است به پزشک مراجعه کنید.

۴. درد و خستگی | خستگی مزمن که به رغم خواب کافی از بین نمی‌رود، یکی از شایع‌ترین علایم سرطان است. اما گاهی‌ اوقات می‌تواند با خونریزی ناشی از سایر بیماری‌ها مرتبط باشد.

۵. سرفه‌ مداوم | سرماخوردگی، آلرژی، آنفلوآنزا و حتی کاهش رطوبت همگی می‌توانند در بروز سرفه نقش داشته باشند. با این حال باید بدانید که سرفه‌ مزمن یکی از علایم سرطان ریه یا تیروئید است که با پیشرفت بیماری ممکن است به خون آغشته شود.

۶. تغییرات پوستی | بزرگ شدن خال‌ها یا زگیل‌ها اغلب با سرطان پوست مرتبط هستند. سرطان ممکن است تغییرات پوستی دیگری هم ایجاد کند، از جمله افزایش رشد موها، ایجاد لکه‌های تیره، یرقان (زرد شدن پوست و چشم‌ها) و تاخیر در التیام زخم‌ها.

۷. تغییرات دستگاه‌ گوارش | بعضی از سرطان‌ها ممکن است غذا خوردن را دشوار کنند و به مشکلاتی مانند اختلال بلع، تغییر اشتها یا احساس درد بعد از غذا خوردن منجر شوند. نفخ، احساس سیری، حالت تهوع و استفراغ هم ممکن است از علایم سرطان باشند.

۸. تعریق شبانه | تعریق شدید در طول شب ممکن است از علایم اولیه‌ بعضی از سرطان‌ها از جمله سرطان خون و سرطان کبد باشد.

۹. تغییرات سینه | سرطان سینه اغلب باعث تغییر بافت سینه می‌شود، بنابراین مهم است که زنان به شکل، اندازه، بافت، ترشحات و رنگ سینه‌های خود توجه کنند. انجمن سرطان آمریکا توصیه می‌کند که زنان بالای ۴۰ سال برای غربالگری سرطان سینه به طور منظم ماموگرافی انجام دهند.

۱۰. خونریزی بین دوره‌های قاعدگی |  اگر عادت ماهانه‌ منظمی دارید و خارج از دوره‌های قاعدگی شاهد لکه‎‌بینی یا خونریزی واژینال هستید، به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اید هم به محض مشاهده‌ خونریزی باید به پزشک مراجعه کنید.

۱۱. وجود توده در بیضه | ایجاد یک توده‌ سفت و بدون درد در بیضه از علایم سرطان بیضه است. سایر علایم این بیماری عبارت‎اند از: تورم یا درد در بیضه یا اسکروتوم (کیسه‌ بیضه)، احساس سنگینی در اسکروتوم، درد در کشاله‌ ران و درد مبهم در قسمت پایین کمر یا شکم.

۱۲. تغییرات مرتبط با دستگاه‌ ادراری | تغییر در عادت‌های مربوط به دفع ادرار یکی از علایم سرطان پروستات و مثانه است. هر دو نوع سرطان می‌توانند این علایم را ایجاد کنند: مشکل در تخلیه‌ مثانه، احساس نیاز مکرر به دفع ادرار، بی‌اختیاری ادرار و مشاهده‌ خون در ادرار.

نکته مهم: گاهی‌اوقات افراد مبتلا به سرطان هیچ علامت یا نشانه خاصی را تجربه نمی‌کنند. اما خوشبختانه تشخیص سرطان قبل از بروز علایم امکان‌پذیر است. تست‌های غربالگری می‌توانند بعضی از سرطان‌ها را در مراحل ابتدایی شناسایی کنند. آشنایی با علایم هشدار‌دهنده‌ سرطان می‌تواند به تشخیص به‌موقع این بیماری کمک کند. داشتن علایمی که در این مطلب به آن‌ها اشاره شد لزوما به معنی ابتلا به سرطان نیست، ولی اگر می‌خواهید به سرطان مبتلا نشوید یا این بیماری را در مراحل ابتدایی درمان کنید، باید مراقب سلامتی خود باشید. 

الکترولیت‌ها مواد معدنی ضروری‌اند که برای عملکردهای مختلف بدن از جمله انقباض‌های عضلانی، عملکرد سلول‌های عصبی و تعادل مایعات بسیار مهم‌اند. با این حال مصرف بیش از حد الکترولیت‌ها می‌تواند آثار منفی بر بدن داشته باشد.

  به چه میزان الکترولیت نیاز داریم؟

مقدار الکترولیت‌هایی که نیاز دارید، بسته به عوامل مختلف مانند سن، جنس، سطح فعالیت و سلامت کلی متفاوت است. بزرگ‎سالان سالم باید روزانه ۱۵۰۰ تا دوهزار و ۳۰۰ میلی‌گرم سدیم، دوهزار و ۶۰۰ تا سه هزار و ۴۰۰ میلی‌گرم پتاسیم، ۳۱۰ تا ۴۲۰ میلی‌گرم منیزیم و هزار تا هزار و ۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم مصرف کنند. این میزان الکترولیت را می‌توان از طریق یک رژیم غذایی متعادل حاوی میوه‌، سبزی، غلات کامل و پروتئین‌های بدون چربی تامین کرد.

 آیا به نوشیدنی‌های مکمل الکترولیت نیاز دارید؟

با وجود آن‌که نوشیدنی‌ها و مکمل‌های الکترولیتی (که اخیرا به آن ها نوشیدنی ورزشی هم می گویند) به آب‌رسانی و بالا بردن سطح انرژی بدن کمک می‌کند، برای همه ضرورت ندارد. اگر فعالیت بدنی شدید و طولانی‌مدت همراه با تعریق زیاد دارید، می‌توانید از نوشیدنی‌های الکترولیتی برای جایگزین کردن مواد معدنی از دست‌رفته بهره‌مند شوید. همچنین، اگر بیماری‌های خاصی مانند بیماری کلیوی، اختلال‌های تیروئید و نارسایی قلبی دارید که بر تعادل الکترولیت‌ها تاثیر می‌‌گذارد، احتمال دارد پزشک به شما توصیه کند مکمل‌‌‌های حاوی الکترولیت مصرف کنید. اما برای فردی معمولی که رژیم غذایی متعادلی دارد، مصرف نوشیدنی‌ها و مکمل‌های الکترولیتی معمولا  ضرورتی ندارد؛ زیرا می‌تواند الکترولیت‌های کافی را از خوردن غذاهای کامل و نوشیدن آب به دست آورد.

  خطرات مصرف بیش از حد الکترولیت

برخی علایم عمومی و شایع آن عبارت‌اند از: حالت تهوع، خستگی، لرزش، اسهال، تورم، ضعف، گیجی، سردرد، یبوست، دل‌درد، گرفتگی عضلات و اختلال ضربان قلب (آریتمی قلبی). هر الکترولیت مجموعه علایم و نشانه‌های خاص خود را دارد اما این علایم معمولا همپوشانی دارند و به همان نتیجه فقدان تعادل الکترولیت‌ها منجر می‌شوند. به همین دلیل مهم است که به علایم و نشانه‌های مصرف بیش از حد الکترولیت‌ها مانند تشنگی زیاد، کم‌آبی، ضعف عضلانی، گرفتگی عضلات، تهوع، استفراغ، ورم اندام‌ها، تغییر در ضربان قلب، گیجی و فشار خون بالا توجه کنید. مصرف بیش از حد پتاسیم می‌تواند به تپش قلب، تنگی نفس، تهوع یا درد قفسه سینه منجر شود، در حالی که مصرف بیش از حد سدیم می‌تواند تهوع، استفراغ، ضعف عضلانی، تشنگی شدید و گیجی به دنبال داشته باشد. در صورت مصرف بیش از حد الکترولیت، باید فورا سراغ پزشک بروید. گاهی اوقات مایعات و برخی داروها  به تعادل سطح مواد معدنی کمک می‌کنند اما بهترین و مطمئن‌ترین راه برای رفع مسمومیت الکترولیت مراجعه به پزشک است.

چرت زدن گاهی می‌تواند از خود خوابیدن هم لذت بخش‌تر باشد؛ به‌ویژه در هوای پاییزی که خواب بعدازظهر لطف دیگری دارد. «یاهو‌لایف»، در گزارشی با استناد به توصیه کارشناسان، 6 راز چرت عالی را برشمرده است که یکی از مهم ترین آن‌ها محدود نگه‎داشتن زمان چرت زدن و حفظ فاصله آن تا خواب شبانه است.

 

1  دیروقت چرت نزنید| کارین وولکر، روان‌شناس بالینی و متخصص عادت‌های خواب، به یاهو می‌گوید که برای تشخیص بهترین زمان چرت زدن باید از مفهومی به نام «عامل خواب» یا «فشار خواب» آگاه شویم. به گفته او، «عامل خواب» در واقع نیاز بدن به خوابی است که در طول روز آن را احساس می‌کنیم. طبق توضیح او، چرت کوتاه را می‌توان با یک پیش‌غذا مقایسه کرد و چرت طولانی می‌تواند مانند یک وعده غذای کامل عمل کند. به همین دلیل هشت ساعت قبل از خواب باید از چرت زدن خودداری کنید تا تاثیر منفی روی خوابتان نداشته باشد. مثلا اگر می‌خواهید ۱۱ شب بخوابید نباید دیرتر از ساعت سه بعد از ظهر چرت بزنید.

2 در شرایط مناسب| دکتر کریس وینتر، متخصص طب خواب و عصب‌شناسی، می‌گوید: «محیط چرت زدن باید خنک، تاریک، ساکت و بدون عوامل حواس‌پرتی باشد، درست مانند وقتی که در شب به رختخواب می‌روید. حتی اگر می‌خواهید روی مبل چرت بزنید باید مکانی راحت و به‌دور از عوامل حواس‌پرتی را انتخاب کنید. برای ایجاد تاریکی هم می‌توانید از چشم‌بند استفاده کنید و اگر در کنترل افکارتان با مشکل مواجه‌اید، می‌توانید مراقبه کنید.»

3 زورکی نباشد| احساس خستگی به این معنی نیست که واقعا به خواب نیاز دارید، بر همین اساس خودتان را برای خواب تحت فشار قرار ندهید. کارشناسان می‌گویند ۱۵ دقیقه طول می‌کشد تا چرتتان آغاز شود و اگر این اتفاق نیفتاد خوابتان را به شب موکول کنید.

4 فقط چرت‌ کوتاه| راه‌حل اجتناب از گیجی بعد از چرت کوتاه کردن آن است؛ در حالت ایده‌آل نیم ساعت یا کمتر برای چرت کافی است. 

گیجی که هنگام بیدار شدن از خواب تجربه می‌کنید «رخوت خواب» نام دارد که به گفته کارشناسان اگر حین چرت زدن به خواب عمیق فروبرویم با آن مواجه می‌شویم. به همین دلیل برای جلوگیری از این وضعیت نباید بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه چرت بزنیم. البته چرت زدن طولانی‌تر در موارد استثنایی مانند جبران کم‌خوابی یا ‌شب‌کاری بسیار مفید است.

5 منظم چرت بزنید| بعضی افراد فقط گه‌گاه و در هنگام بیکاری و روزهای تعطیل یا برای جبران خواب شبانه چرت می‌زنند، اما اگر عادت دارید که چرت بزنید کارشناسان توصیه می‌کنند که روال منظمی برای آن داشته باشید. این کار برای مغز بسیار مفید است و باعث می‌شود که رخوت خواب به حداقل برسد. کارشناسان توصیه می‌کنند که هر روز در ساعت مشخص چرت بزنید و در ساعت مشخص هم بیدار شوید.

6 مطمئن شوید که خواب مفید شبانه دارید| درنهایت توصیه کارشناسان این است که چرت روزانه هرچه‌قدر هم عالی باشد، اما خواب مفید شبانه از آن بسیار مهم‌تر است، چراکه خوابیدن و بیدارشدن در زمان مشخص و همچنین کیفیت خواب را شامل می‌شود.

 

فشار چشم یا فشار داخل چشمی (IOP) یکی از عوامل کلیدی درزمینه سلامت چشم و به‌ویژه در بروز بیماری‌هایی مانند گلوکوم (آب‌سیاه) است. این فشار ناشی از تعادل میان تولید و تخلیه مایع داخل چشم (زلالیه) است. اگر فشار داخل چشمی بالا باشد، می‌تواند به عصب بینایی آسیب برساند و به کاهش دید یا حتی نابینایی منجر شود. عوامل مختلفی می‌توانند بر فشار چشم تأثیر بگذارند که یکی از آن‌ها رژیم غذایی است.

 غذاهای مضر برای فشار چشم

غذاهایی که در طول روز می‌خوریم روی بخش‌های مختلف بدن تاثیر می‌گذارند. این غذاها با توجه به ترکیبات خود می‌توانند برای بخش‌های مختلف بدن مانند سلامت چشم مضر یا مفید باشند. رژیم غذایی می‎تواند روی بالا رفتن یا متعادل ماندن فشار چشم تاثیر زیادی بگذارد. در ادامه به بررسی برخی مواد غذایی که موجب بالا رفتن فشار چشم می‌شود، می‌پردازیم:

1. نوشیدنی‌های کافئین‌دار مثل قهوه، چای سیاه و نوشابه‌های انرژی‌زا.  

2. غذاهای شیرین مثل شیرینی و آب‌نبات، کیک، بستنی، سس و نوشابه‌های گازدار.

3. کربوهیدرات‌های تصفیه شده مثل نان سفید، نان شیرینی و بسته‌بندی، ماکارونی سفید و برنج، غلات صبحانه، کیک و کلوچه، چیپس و تنقلات

4. چربی‌های ترانس و اشباع مثل فست‌فودها، غذاهای سرخ‌شده و محصولات پخته‌شده صنعتی مانند بیسکویت‌ها و کیک‌ها 

5. محصولات لبنی پرچرب

6. غذاهای شور و پرنمک

  مواد غذایی مفید برای کاهش فشار چشم

1. میوه‌ها و سبزیجات مثل هویج، کرفس، طالبی، سیب زمینی شیرین، هلو، چغندر، فلفل دلمه‌ای و توت مواد غذایی بسیار مفیدی برای متعادل نگه داشتن فشار چشم هستند.

2. آجیل و دانه‌هایی مثل بادام، پسته و تخمه آفتابگردان به غیر از تاثیرات مثبتی که بر سلامت چشم و متعادل نگه داشتن فشار چشم می‌گذارند، برای آب مروارید نیز مفید هستند.

3. ماهی و غذاهای دریایی مثل ماهی قزل آلا، ساردین، هالیبوت و ماهی تن خطر ابتلا به گلوکوم را کاهش می‌دهند.

4. غذاهای غنی از منیزیم مانند موز، آووکادو، دانه کدو تنبل و لوبیا سیاه همگی منابع خوبی از منیزیم هستند که جریان خون را در چشم بهبود می‌بخشند و برای افراد مبتلا به فشار خون یا گلوکوم چشم مفید هستند. 

مدیر دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت با بیان این‌که برخلاف باور عمومی، آنفلوآنزا بیماری جدی است که می‌تواند عوارض خطرناکی داشته باشد، اظهار کرد: آنفلوآنزا به طور معمول در فصل‌های سرد سال شیوع بیشتری دارد و می‌تواند سینوس و بینی تا گلو، راه‌های تنفسی و ریه را درگیر کند. دکتر فرشید رضایی با بیان این که بیماری‌های ویروسی مانند آنفلوآنزا با شروع فصل سرد شیوع بیشتری پیدا می‌کند، اظهار کرد: آنفلوآنزا شاید برای برخی افراد یک سرماخوردگی ساده به‌نظر برسد اما این بیماری می‌تواند عوارض جدی و حتی مرگباری داشته باشد؛ بنابراین مقایسه این بیماری با سرماخوردگی کار درستی نیست.

    علایم ابتلا به آنفلوآنزا

وی درباره علایم آنفلوآنزا توضیح داد: ابتدا تب بالا و ناگهانی در بیمار پدیدار می‌شود؛ گاهی‌اوقات بیماران، ساعت شروع ناگهانی تب را هم به خاطر می‌آورند. پس از تب، علایمی مانند بدن‌درد شدید، سردرد شدید، خارش گلو یا گلودرد آغاز می‌شود که می‌تواند با سرفه خشک، آبریزش یا گرفتگی بینی همراه باشد. رضایی ادامه داد: بیماران برای رفع کسالت و خستگی مفرط به استراحت نسبی طی ۳ روز ابتدایی بیماری خود نیاز دارند؛ مصرف مایعات و سوپ  به همراه استراحت‌کردن می‌تواند روند بهبود بیماری را سرعت بخشد. این احتمال وجود دارد که تهوع و اسهال در برخی بیماران مبتلا به آنفلوآنزا مشاهده شود که به آنتی‌بیوتیک نیاز ندارد.

  راه‌های پیشگیری از آنفلوآنزا

این متخصص بیماری‌های عفونی با بیان این‌که «شستن مرتب دست‌ها با آب و صابون در طول روز» مهم‌ترین رفتار پیشگیری‌کننده از انتشار آنفلوآنزا در جامعه به حساب می‌آید، گفت: ویروس آنفلوآنزای انسانی روی نوک انگشتان و کف دست برای مدتی باقی‌ می‌ماند و ویروس به وسیله دست‌آلوده از طریق مالش چشم و بینی به بدن وارد می‌شود. وی ادامه داد: پوشیدن ماسک در مکان‌های عمومی و شلوغ  به هنگام ابتلا به آنفلوآنزا مانند بسیاری از بیماری‌های تنفسی، یکی از توصیه‌های مهم به حساب‌می‌آید. اثربخشی پوشیدن ماسک در دوران کرونا را تجربه کردیم؛ افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف‌تری هستند با ماسک‌زدن می‌توانند تا حدی در برابر ویروس آنفلوآنزا از خود حفاظت‌کنند. رضایی با اشاره به ضرورت حفظ فاصله با بیمار گفت: پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار همواره مورد تاکید است؛ حفظ فاصله یک تا دو متر از بیمار مبتلا به آنفلوآنزا می‌تواند از سرایت قطرات تنفسی آلوده به دیگران جلوگیری‌کند؛ اما سرفه و عطسه می‌تواند قطرات آلوده را در مسافت‌های طولانی‌تری پرتاب‌ کند. وی ادامه داد: پوشش دهان و بینی هنگام سرفه و عطسه با دستمال یا قسمت داخل آستین لباس در منطقه آرنج از انتشار قطرات آلوده تنفسی جلوگیری می‌کند و جزو آداب تنفسی محسوب می‌شود. ضدعفونی کردن سطوح و وسایلی که بیمار دست آلوده خود را  به آن ها می‌زند، می‌تواند از آلوده شدن دست دیگران جلوگیری‌کند.