بن‌بستی به نام لجبازی

لجبازی جریانی است که مربوط به دو طرف است و از خصوصیات اخلاقی اکتسابی محسوب می‌شود که فرد از محیط پیرامون خود یاد گرفته و ربطی به ژنتیک ندارد. در حقیقت  تعاملات معیوب بین افراد در خانواده این حالت را شکل می‌دهد. اگر مرزها، محترم و به رسمیت شناخته شود، این خصوصیت لجبازی از بین می‌رود زیرا دیگر هیچ جایی برای قدرت نمایی وجود نخواهد داشت. در واقع رابطه زناشویی باید رابطه برنده-برنده باشد و هر دو طرف به یکدیگر احترام بگذارند. لجبازی زوجین با یکدیگر در نهایت زندگی‌مشترک را به بن بست می‌کشاند. یکی از شایع‌ترین عوامل اختلافات خانوادگی همین امر است که منجر به نابودی خانواده می‌شود.

 

 نشانه‌های افتادن در دام لجبازی

اما زن و شوهرها چگونه می‌توانند متوجه شوند که درگیر لجبازی شدند؟ زمانی که بحث‌های تکراری چند ساله و بگو مگوهای قدرت‌نمایی و زورگویی در رابطه زوجین از حد می‌گذرد، علامت خطر سقوط زندگی مشترک بر اثر لجبازی‌هاست که اگر مشکل را حل نکنند، حتما کانون زندگی از هم پاشیده خواهد شد. زمانی که زوجین شناخت کاملی از یکدیگر ندارند و همچنین از لحاظ فرهنگی، خانوادگی، تحصیلی و ... هم‌کفو نیستند، امکان بروز لجبازی بین آن‌ها بیشتر می‌شود.

 

 ویژگی‌های فرد لجباز

عزت‌نفس پایین و نداشتن اعتمادبه‌نفس جزو ویژگی‌های شخصیتی افراد لجباز است. خودخواهی و احساس حقارت هم از جمله علایم رایج افراد لجباز است. این افراد احساس می‌کنند به عقایدشان احترام گذاشته نمی‌شود. آن ها نمی‌خواهند مخالفت‌ها را بپذیرند و اگر خواسته‌های آن ها به هر دلیلی انجام نشود، تلافی می‌کنند.

 

 راهکارهای مناسب برای از بین‌بردن لجبازی

با همسر لجباز مدارا کنید| سعی کنید با همسر لجباز مدارا کرده و با وی کنار بیایید. اصلا به فکر استفاده از کلمات کنایه‌آمیز نباشید. این کلمات تنها به شدیدتر شدن لجبازی می‌انجامد. سعی کنید از کلمات مثبت و لحن آرامش بخش استفاده کنید.

به دنبال قانع‌کردن نباشید| با او بحث نکنید و سعی نکنید هنگام لجبازی او را قانع کنید. او را به آرامش دعوت کنید و یاد بگیرید چطور باید از کسی انتقاد کنید و چطور باید ویژگی‌های منفی همسرتان را به اوبگویید تا او آن‌ها را اصلاح کند. همچنین در زمان مناسب مشکلات و ویژگی‌های منفی او را بگویید. تا زمانی که همسرتان به حالت متعادلی نرسیده و هنوز در حالت‌های عصبی است راجع به موضوع لجبازی صحبتی به میان نیاورید و بحث را از نو شروع نکنید.

از او تعریف کنید| یاد بگیرید با تعریف کردن از ویژگی‌های مثبت همسرتان به او اعتماد به نفس بیشتری بدهید. در زمان لجبازی اگر همسرتان زمان زیادی را به حرف زدن و بحث‌های طولانی می‌پردازد، صبور بودن را یاد بگیرید و اجازه بدهید خودش را تخلیه هیجانی کند و حرف‌هایش را کامل بزند. مهارت‌های گفت‌وگوی خودتان را تقویت کنید و از روش‌های مناسبی که به لجبازی نرسد، استفاده کنید.

جملات را با «تو» شروع نکنید| در حرف زدن سعی کنید لطافت بیشتری داشته باشید و مستقیم جملات خود را با تو شروع نکنید. استفاده از ضمیر مستقیم باعث می‌شود حس مقصر بودن یا سرزنش کردن در او افزایش پیدا کند. توصیه بهتر این است که جملات خود را با من یا ما شروع بکنید. 

 

باری اضافه‌ روی مسئولیت‌های والدین

این نتایج در حالی به دست آمده است که مدارس می‌‌کوشند تا استفاده از تلفن‌ همراه در مدرسه برای دانش‌آموزان ممنوع شود. طبق نتایج به‌دست‌آمده، والدین در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ روزانه ۳۰۰ اعلان و پیام دریافت کرده‌اند. آن گروه از والدینی که در این مطالعه شرکت داشتند، به طور متوسط هر روز ۹۳ بار گوشی همراهشان را برمی‌داشتند. «تیفانی مونز»، نویسنده اصلی این پژوهش، می‌گوید که ما می‌‌دانیم والدین کودکان خردسال همزمان قابلیت انجام دادن چندین کار را دارند اما حواس‌پرتی‌های ناشی از تلفن همراه، باری اضافه‌ بر مسئولیت‌های آنان است.

نحوه انجام این پژوهش

این مطالعه در دو سال اول همه‌گیری و روی ۶۲ والدین که ۶۲ کودک 4 تا 6 ساله داشتند، انجام شد. طبق این تحقیق، در این دوره والدین پیام‌‌ها و اعلان‌های بیشتری را در مقایسه با تحقیقات قبلی دریافت کردند که نشان می‌‌داد استفاده از تلفن‌همراه در طول همه‌گیری بیشتر بوده است. به گفته «جنی رادسکی» نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص رشد رفتاری اطفال، اضطراب در روزهای کاری هفته بیشتر بود که نشان می‌دهد محتوای اعلان‌ها اضطراب بیشتری برای والدین ایجاد کرده است. او می‌گوید که احتمالا به‌دلیل همه‌گیری کووید -۱۹، والدین کارهای متعدد مربوط به خانه، وظایف مربوط به مدرسه و کارهای دیگر را آنلاین انجام می‌داده‌اند.

عواقب آنلاین‌بودن دایمی والدین

محققان می‌گویند، اضطراب هزینه‌ای است که والدین برای داشتن تلفن همراه پرداخت می‌‌کنند زیرا آنان را در هر زمان ممکن تقریبا به همه‌ چیز وصل می‌کند. دکتر «مارشال رانگ»، مدیر عامل پزشکی میشیگان و معاون اجرایی امور پزشکی، می‌گوید: «این پیام‌‌ها گاهی اوقات خیلی بی‌اهمیت‌اند و برخی مواقع هم پیامی حیاتی است که منتظرش بوده‌ایم که می‌تواند ما را از خواب بیدار کند یا تمرکزمان را بر هم بزند.» به عقیده او، در دنیای پیوسته به هم و یکپارچه امروزی، ظاهرا همه از هم انتظار دارند که ۲۴ ساعت شبانه‌روز و هفت روز هفته در دسترس باشند اما این ارتباط هزینه‌‌هایی مانند حواس‌پرتی، اضطراب و حتی افسردگی دارد.

مخاطب‌گرامی، برای این‌که هم به استقلال کودک خود احترام گذاشته باشید و هم به او کمک کنید که تحمل نرسیدن به خواسته‌هایش را داشته باشد، می‌توانید قبل از رفتن به خرید با نظر کودکتان فهرستی از وسایل مورد نیازش را تهیه کنید. این کار را می توانید به صورت بازی و نقاشی با او انجام دهید. در ضمن بازی‌تان می‌تواند قوانینی داشته باشد مثل این‌که کودک وسایلی را که نیاز دارد، نقاشی کند، از بین وسایلی که کودکتان نقاشی کرده است چند مورد از آن‌هایی را که بیشتر مورد نیاز است، همراه خود کودک انتخاب کنید و برای خرید آن‌ها به بازار بروید. کودک می‌تواند این فهرست را هنگام خرید با خودش داشته باشد چراکه این کار می‌تواند از شروع بحث و بهانه گیری‌های کودک جلوگیری کند.

فورا با خواسته‌هایش مخالفت نکنید

در مواقعی که کودکتان هنگام خرید خواسته‌ای دارد، ابتدا خواسته او را گوش کنید و فورا مخالفت نکنید. اگر مخالف بودید و قصد داشتید به خواسته او عمل نکنید، علت مخالفت‌تان را با او درمیان بگذارید. بعد از این‌که علت مخالفت را گفتید با کودک وارد بحث نشوید. سعی نکنید با گفتن علت‌های مختلف او را قانع کنید، این‌کار به بحث و تنش بیشتر با کودک منجر می شود.

تسلیم غر زدن‌های کودک‌تان نشوید

همان‌طور که در پیامک‌تان اشاره کرده‌اید، کودک ممکن است زیاد اصرار کند یا قشقرق به راه اندازد. اگر در این مواقع خواسته‌اش عملی شود، یاد می‌گیرد که از این راهکار بیشتر استفاده کند. به همین دلیل در این مواقع نباید تسلیم سر و صدا و قشقرق کودکتان بشوید. تا جایی‌که برایتان ممکن است، آن را ندیده بگیرید و با هر اصرار کودک، می‌توانید همان یک جمله‌ای را که اول گفتید، تکرار کنید، نیازی به توضیح بیشتر و دادن وعده‌هایی برای آینده یا پیشنهادی جایگزین نیست. اگر این رفتار تکرار می‌شود، می‌توانید از قبل با کودکتان قرار بگذارید که در صورت تکرار آن خرید را ادامه نمی‌دهید یا محروم کردن کودک از یک فعالیت مورد علاقه‌اش را به عنوان تنبیه استفاده کنید.

* آقای علیپور، داشتن قهرمانانی همچون شما که در کنار قهرمانی، پهلوانی را هم بلدند، بسیار ارزشمند است. منتظر طلایی‌شدن شما در المپیک بعدی می‌مانم.

* درباره چاشت مدرسه، زمان ما که کیک و نوشابه خنک، خیلی می‌چسبید. الان رو نمی‌دونم بوفه‌های مدارس چی می‌فروشن.

* مشاور صفحه خانواده، صدایش از جای گرم بلند می‌شود. ازدواج الان سخت است، به‌خصوص برای کسی که یک بار طلاق گرفته. یک طرفه به قاضی نروید.

* درباره تصمیم سنگ نورد کشورمان که از گوشی‌اش گذشته، باید بگم که چقدر تصمیم زیبا و چقدر تصمیم مهمی گرفته است. با نکاتش درباره توجه به کودکان کار خیلی موافقم. باید همه ما به این کودکان در حد توان‌مان توجه کنیم.

 

افسردگی را مخفی نکنید

هنوز هم در بسیاری جوامع، ابتلا به افسردگی بدنامی‌هایی را با خود به همراه دارد؛ به‌ویژه در میان افراد میان سال که پذیرش این مشکل برایشان دشوار است. افسردگی در میان سالی مشکلی شایع و قابل درمان است و این افراد باید بدانند که تنها نیستند و لازم نیست در سکوت و تنهایی رنج بکشند. اولین قدم برای مواجهه با افسردگی، تشخیص علایم و نادیده نگرفتن آن‌هاست. اگر هر کدام از علایم افسردگی را داشتید، با یک روان‌شناس صحبت کنید. 

علایم افسردگی در سالمندی

اگر به مدت بیش از دو هفته چندین مورد از این علایم را داشتید، احتمالاً دچار افسردگی شده‌اید و باید به دنبال درمان باشید: از دست دادن علاقه و لذت نبردن از فعالیت‌هایی که قبلاً دوست داشتید؛ احساس غم مداوم یا پوچی؛ افزایش بی‌حوصلگی و بی‌تفاوتی؛ خستگی یا کمبود انرژی؛ بی‌قراری یا تحریک‌پذیری؛ بی‌خوابی یا ماندن بیش از حد در رختخواب؛ احساس ناامیدی یا بدبینی؛ نداشتن تمرکز یا ناتوانی در تصمیم‌گیری؛ افزایش یا کاهش وزن ناخواسته

 

1- اعتمادبه‌نفس کاذب

2- نادیده‌گرفتن عقاید دیگران

3- ناتوانی در انطباق خود با تغییر

4- فقدان کنجکاوی

5- استفاده مداوم از اصطلاحات تخصصی پیچیده

6- فقدان همدلی

7- اشتیاق نداشتن برای یادگیری از خطاها

8- همیشه نیاز دارند که باهوش‌ترین فرد محیط باشند

9- ناتوانی در شنیدن دیگران

10- فقدان بازاندیشی در خود

 چند نفری از داخل ایستگاه سوار اتوبوس شدیم، دو سه خانم و چند پسر نوجوان که انگار با هم رفیق بودند.   سوار که شدم «من کارت» را زدم اما طوری بقیه بی‌اعتنا از کنار دستگاه رد شدند که یک لحظه فکر کردم کار بدی کردم که کارت زدم. همان اول کنار دستگاه  ماندم تا بتوانم چند ایستگاه دیگر بدون دردسر پیاده شوم. راننده که مردی با سبیل پرپشت و چهره خسته بود، وقتی دید این همه آدم سوار شدند و فقط من یکی کارتم را زدم، گفت: «آقایون و خانم‌هایی که ایستگاه سوار شدین کارت‌تون رو هم بزنین». هیچ‌کس واکنش نشان نداد. راننده بدون این‌که مرا دیده باشد یا رویش را برگرداند، گفت: «هر روز باید حنجره‌ام رو پاره کنم، دردسری داریم». گفتم: «آره متاسفانه، کار شما هم سخته‌ها». گفت: «آره خسته میشم». گفتم: «خستگی که چیزی نیست، سروکله زدن با این‌همه آدم سخته». گفت: «آره خب، اما خوبی‌های خودش رو هم داره». به کنایه  گفتم: «لابد ترافیک و شلوغی و این چیزهاش خوبه». همان‌طور که سعی می‌کرد بزند کنار تا مسافران ایستگاه بعدی را سوار کند، جواب داد: «نه جدی می گم، با خیلی چیزهاش حال می‌کنم، مثلاً بچه‌هایی که از مدرسه میرن خونه و تو راه با هم خوشن، پیرمردهایی که با نون تازه سوار می شن و به آدم تعارف می‌کنن، پیرزن‌هایی که می گن خدا خیرت بده»... راننده مثال‌ها را ادامه می‌داد و من توی فکر بودم که لابد توی ذهنش یک عینک برای دیدن این قشنگی‌ها دارد که امثال من راحت از کنارشان رد می‌شویم و نمی‌بینیم.