رفقا سلام!

این‌روزها همه‌جا حرف از رتبه‌های برتر کنکوره. رسانه‌ها باهاشون مصاحبه می‌کنن و کسی نیست که ازشون تعریف نکنه. رفیق من که داری خودتو برای کنکور آماده می‌کنی، بی‌خیال این به‌به و چه‌چه‌ها! شرایط زندگی و تحصیلی آدم‌ها مثل هم نیست، رتبه کنکور هم کارکردش فقط ورود به دانشگاهه، حالا چه تک‌رقمی چه سه‌رقمی.

 شماره پیامک 2000999

شماره تلگرام 09354394576

تلفن تحریریه 05137634000  

 مواد تشکیل‌دهنده حیات در سراسر جهان پراکنده شده‌‌است، نجوم مدرن قصد دارد نشانه‌های حیات فراتر از کره زمین را شناسایی کند و این‌ کار به‌لطف فناوری‌های پیشرفته‌ای مثل تلسکوپ «جیمزوب» انجام‌شدنی است. محاسبات نظری نشان می‌دهد که حدود 300میلیون سیاره بالقوه قابل‌سکونت تنها در کهکشان راه‌شیری و چندین سیاره قابل‌سکونت به‌اندازه زمین در فاصله 30سال نوری از زمین وجود دارد که همسایه‌های کهکشانی ما هستند. اما چطور می‌شود از وجود حیات در آن‌ها مطمئن شد؟

 

قهرمانِ قهرمانان مسابقات کشوری ژیمناستیک، سابقه عضویت در تیم «دختران خورشید» عصر جدید و مقام سوم رقابت‌های کشوری رشته ووشو، فقط بخشی از افتخارات «دینا قاسمی» است که چندروز پیش برای چندمین‌بار در مسابقات ورزشی درخشید. دو هفته قبل، رقابت‌های قهرمانی ووشوی کشور در رده‌ سنی دختران نونهال و نوجوان با معرفی نفرات برتر به اتمام رسید. در این مسابقات که ۲۱۰ ورزشکار از سراسر کشور حضور داشتند، دینا توانست در فرم «تای‌چی‌چوان»، مقام سوم دسته نوجوانان را به‌دست بیاورد و مدال برنز بگیرد. این خبر را بهانه‌ای کردیم و سراغ این قهرمان رفتیم تا درباره زندگی، ورزش و علاقه‌اش صحبت کنیم.

 

    اولین مدال باعث شد ورزش را رها نکنم

دینا درباره سابقه ورزش حرفه‌ای‌اش می‌گوید: «از شش سال پیش، ژیمناستیک کار می‌کنم و الان هم در رشته ووشو فعالیت دارم. غیر از مقام‌های ووشو تا حالا چندبار قهرمان قهرمانان یعنی نفر اول و نایب‌قهرمان مسابقات ژیمناستیک شده‌ام. قبلا هم عضو تیم «دختران خورشید» بودم و بعد از برنامه عصر جدید به مسابقات کشوری ووشو رفتم. اوایل فقط برای پر کردن اوقات فراغت سراغ ورزش می‌رفتم اما یکی، دو سال بعد وقتی اولین مدالم را گرفتم، جرقه‌ای شد تا ورزش را رها نکنم. چون می‌خواستم مدال‌های بهتری بگیرم و در مسابقات مهم‌تری شرکت کنم.»

   به تمرین حرفه‌ای به چشم تفریح نگاه می‌کنم

از دینا می‌پرسم چطور چندین سال سابقه فعالیتش در ژیمناستیک را کنار گذاشته و سراغ ووشو رفته‌است، می‌گوید: «به ژیمناستیک می‌گویند مادر ورزش‌ها و پایه رشته‌های ورزشی شناخته می‌شود. همه رشته‌ها به انعطاف‌پذیری بالا، قدرت و سرعت نیاز دارند؛ چیزهایی که ورزشکارهای رشته ژیمناستیک، تمرین می‌کنند مثلا اگر به ورزش ووشو دقت کنید این رشته به قدرت و سرعت زیادی نیاز دارد، در شیرجه و شنا حرکات ژیمناستیک را می‌بینید و در دوومیدانی در پرش‌ها به انعطاف زیادی نیاز دارید. خلاصه ژیمناستیک در همه رشته‌های ورزشی تأثیر دارد. به همین دلیل کسی که ژیمناستیک کار می‌کند، به‌دلیل آمادگی بدنی بالا می‌تواند در رشته‌های دیگر هم موفق شود. من هم وقتی در مسابقات مختلف ژیمناستیک چندین مدال‌ به‌دست آوردم، تصمیم گرفتم به سراغ یک ورزش دیگر بروم تا در آن‌ هم موفق شوم. می‌خواستم در سطح‌های بالاتری ورزش و در مسابقات شرکت کنم. از چندسال قبل رقابت‌های ووشو را می‌دیدم و از فرم حرکات و لباس‌ها و مسابقاتش خوشم می‌آمد. حالا هم روزی ۷-۶ ساعت تمرین می‌کنم چون مسابقات انتخابی تیم ملی را در پیش داریم. شاید فکر کنید با این میزان تمرین خسته می‌شوم اما هنوز هم مثل روزهای اولی که سراغ ورزش آمدم، تمرین کردن را تفریح و سرگرمی می‌دانم.»

   ووشو، قلدربازی نیست!

دینا اطلاعات جالبی از ووشو دراختیارم قرار می‌دهد: «ووشو یک ورزش رزمی است که فرم‌های مختلفی مثل «تالو» و «ساندا» دارد. ورزشکارانی که برای مبارزه تمرین می‌کنند و در مسابقات با حریف مقابل‌شان می‌جنگند، در ووشوی ساندا شرکت می‌کنند. بعضی‌ها هم که مثل من، ووشوی نمایشی یا تالو را دوست دارند، در مسابقات حریف مستقیم ندارند که با ضربات مختلف امتیاز بگیرند. در ووشوی تالو مثل ژیمناستیک، حرکات نمایشی انجام می‌دهیم و به تکنیک‌ها و حرکات‌مان امتیاز می‌دهند. ووشو البته انواع سبک‌ مانند «چانگ‌چوان»، «نان‌چوان» و «تای‌چی‌چوان» دارد. «چانگ‌چوان» به‌معنی مشت بلند است. در این سبک از حرکات دست‌ها و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود. حرکات «نان چوان» بیشتر انفجاری و باسرعت و قدرت است و برای درگیری‌های نزدیک استفاده می‌شود. در «تای‌چی‌چوان» حرکات آرام همراه با تنفس اصولی، انرژی بدن را تنظیم می‌کند که مثل مدیتیشن برای آرامش است. سبکی که من با آن در مسابقات کشوری شرکت کردم، «تای‌چی‌چوان» بود که به آرامش زیادی نیاز دارد. بعضی‌ها فکر می‌کنند چون در رشته رزمی ووشو فعالیت می‌کنم، قلدربازی درمی‌آورم اما سبک من، تالو و حرکات نمایشی است و اصلا قلدر نیستم.»

 

تا این‌جای سینماتوگراف که قدم‌به‌قدم با هم پیش آمدیم، درباره نقش و سهم عوامل مختلف پشت‌صحنه در ساخته شدن یک فیلم چیزهایی یادگرفتیم. یکی از تیم‌های مهم پشت‌صحنه، بچه‌های گریم هستند؛ کسانی که با تخصص و هنرشان کمک می‌کنند ما یک هنرپیشه را در نقش‌های مختلف بپذیریم و هویت تازه او را در هر فیلم، باور کنیم. گریمورها در دنیای فیلم‌سازی برای درست انجام دادن این وظیفه مهم چه می‌کنند؟

 

 چند نمونه از عجیب‌ترین گریم‌های سینمایی

حالا که با اهمیت کار گریمورها آشنا شدیم، چندتا از کارهای عجیب‌وغریب‌شان را با هم ببینیم. تماشای چهره هنرپیشه‌ها قبل و بعد از گریم، خارق‌العاده‌ است.

 

خشم یک احساس طبیعی و سالم است که همه ما گاهی‌اوقات آن را تجربه می‌کنیم؛ زمانی که ناامید می‌شویم، وقتی در موقعیتی که دوست نداریم قرار می‌گیریم یا با ما بدرفتاری می‌شود. گاهی هم نمی‌دانیم چرا عصبانی هستیم، خب اشکالی ندارد تا وقتی که راهی برای ابراز احساس‌مان پیدا کنیم. خشم وقتی مشکل‌ساز می‌شود که به‌خوبی مدیریت نشود و از کنترل خارج شود. چند نشانه وجود دارد که می‌گوید خشم ما مشکل‌ساز شده‌است؛ عصبانیت بر زندگی روزمره‌مان تأثیر می‌گذارد، عصبانیت بر روابط بین‌فردی و اطرافیان‌مان تأثیر می‌گذارد، خشم، احساس اصلی ماست و تنها چیزی است که می‌توانیم به آن فکر کنیم.

 

خشم از کجا می‌آید؟ 

بخش‌های اصلی مغز که در تنظیم احساسات نقش دارند، قشر «پیش‌پیشانی» و «آمیگدال» هستند. قشر جلوی مغز در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری نقش دارد و آمیگدال برای محافظت از شما به احساسات و خطرات واکنش نشان می‌دهد. به‌طور معمول هنگام فکر کردن و تصمیم گرفتن، قشر جلوی مغز به کارش ادامه می‌دهد و آمیگدال پاسخی نمی‌دهد اما اگر موقعیتی باعث ایجاد یک احساس قوی مانند عصبانیت شود، این وضعیت تغییر می‌کند و آمیگدال است که این هشدار عاطفی را دریافت می‌کند. سپس سیگنالی می‌فرستد تا همه چیز را نادیده بگیرید و سریع عمل کنید بدون این‌که به عواقب آن فکر کنید. آمیگدال شما را وادار می‌کند به آن چه به‌عنوان «خطر» می‌بینید، واکنش نشان دهید حتی اگر خطر واقعی وجود نداشته‌باشد. به همین دلیل ممکن است کارهایی انجام دهید یا حرف‌هایی بزنید که بعد پشیمان شوید. اما این مسئله، تغییرناپذیر نیست. ما می‌توانیم کند یا متوقف کردن این روند را یادبگیریم تا بتوانیم فکر کنیم که چگونه می‌خواهیم به موقعیت واکنش نشان دهیم. اما چطور؟

       شناسایی نشانه‌ها

موقع عصبانیت، «آدرنالین» ترشح می‌شود و درنتیجه عضلات منقبض می‌شوند، قلب تندتر می‌زند، می‌لرزیم و عرق می‌کنیم. تشخیص این علایم هشداردهنده به شما فرصت می‌دهد تا درباره این‌که چگونه می‌خواهید به موقعیت واکنش نشان دهید، فکر کنید. هرچه زودتر متوجه احساس‌تان شوید، انتخاب نحوه مدیریت خشم آسان‌تر می‌شود.

     ترک کردن موقعیت

دور شدن از موقعیت حتی برای چند ثانیه، می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه احساسی دارید و چگونه می‌خواهید واکنش نشان دهید. چند نفس عمیق بکشید، تا 10 بشمارید، پیاده‌روی سریع را امتحان کنید و بعد از خودتان بپرسید که حالا چه واکنشی به موقعیت عصبانی‌کننده خواهیدداشت.

     آرام‌سازی

بدن شما به آرام شدن و ذهن‌تان به روشن شدن نیاز دارد تا بتوانید بدون غلبه هیجان، واکنش نشان بدهید. یک تمرین تنفسی خوب به شما پیشنهاد می‌کنیم؛ تا چهار شماره ازطریق بینی نفس بکشید، به‌اندازه دو شماره نفس‌تان را نگه دارید و تا هفت شماره ازطریق دهان نفس بکشید. تکرار این کار به کند شدن تنفس و حفظ آرامش کمک می‌کند. برای تحت‌کنترل درآوردن افکارتان، روی محیط پیرامون تمرکز کنید. پنج چیز را که می‌توانید ببینید، نام ببرید؛ چهار چیز که می‌توانید حس کنید، سه چیز که می‌توانید بشنوید، دو چیز که می‌توانید بو کنید و یک چیز که می‌توانید بچشید.

منبع: mind.org.uk

 

در اندوه دو چشم پرتلاطمدر این عصر خموشی، عصر آهن

به دنبال یکی گم‌گشته هستم گریزان‌کودکی گم کرده‌ام من

گریزان‌کودکی گم کرده‌ام منکه لبخندش زلال و بی‌ریا بود

که چشمانش پر از برق طراوتو افکارش پر از چون‌و‌چرا بود

گریزان‌کودکی گم کرده‌ام من که روزی در حیاط خانه‌ام بود

و شب‌ها گرچه تار و گرچه تیرهچراغ روشن کاشانه‌ام بود

گریزان‌کودکی گم کرده‌ام من که روزی با نگاهم آشنا بود

ولی در واپسین لحظات با همتو گویی از من او هر دم جدا بود

***

زمستان آمد و نوغنچه‌هایم در این سرمای طولانی بیفسرد

بهار سبز روحم منجمد شد گلی در سینه تنگم بپژمرد

زمستان آمد و رخت سفیدش کفن بر پیکر نوغنچه‌ها شد

زمستان آمد و وانگه بدیدم گریزان‌کودکی از من جدا شد

 

نویسنده: مالوری بلک‌من

مترجم: پریسا رضایی

انتشارات: هیرمند

تعداد صفحات: ۲۶۴ 

 

 شخصیت اصلی رمان «دزد»، دختر ۱۲ساله‌ای به‌نام «لیدیا» است که در مدرسه به دزدی متهم می‌شود. لیدیا می‌خواهد همه به ویژه دوست خوبش، «فرانسیس» بدانند که او دزد نیست اما همه چیز علیه اوست. لیدیا به علفزاری فرار می‌کند و یک اتفاق عجیب باعث می‌شود به ۳۷سال بعد برود. دنیای مدرن، یک حاکم زورگو و فعالیت‌های انقلابی ضدنظام حکومتی، مسائلی هستند که لیدیا در آینده با آن‌ها روبه‌رو می‌شود. لیدیا می فهمد این زورگویی‌ها و حاکم شهر ارتباط مستقیمی با خود او دارند و در آینده متوجه می‌شود راز ماجرای دزدی چیست. او باید راهی پیدا کند که به زمان خودش برگردد و جلوی اتفاقات زیادی را بگیرد. اگر می‌خواهید بدانید لیدیا موفق می‌شود یا نه، خواندن «دزد» را به شما پیشنهاد می‌کنم.‌

 

قسمتی از کتاب را با هم می‌خوانیم:

 لیدیا پرسید: «خانه‌ شما را چه کسی تمیز می‌کند؟ تو یا پدرت؟» اخم‌های «فرن» بیشتر توی هم رفت و جواب داد: «معلوم است، آدم‌آهنیِ خانه‌مان. البته آدم‌آهنی ما خیلی کند است. مدلش جی‌اچ-۱۰۴۲-اِی است که خیلی مدل بالایی نیست ولی بالاخره کارمان را راه می‌اندازد.» مادر لیدیا همیشه می‌گفت: «اگر شما دوتا منتظرید کسی اتاق‌تان را تمیز کند باید تا قرن بیست‌ویکم منتظر بمانید. آن‌وقت آدم‌آهنی‌های خانه‌دار به بازار می‌آیند، پس الان دست‌به‌کار شوید!» مادر درست می‌گفت. آدم‌آهنی‌های خانه‌دار به بازار آمده‌بودند.