علیرضا کاردار - روزنامه نگار - هر سال با بازگشایی مدارس، شاهد افزایش بیماری دانش‌آموزان هستیم. دلیل عمده این اتفاق ورود تعداد زیادی کودک و نوجوان به محیطی معمولا بسته است که توجه زیادی به بهداشت خود نداشته و همزمان می‌شود با آغاز فصل سرد سال و شیوع آنفلوآنزا یا همان سرماخوردگی. دو سه سال قبل به دلیل همه‌گیری کرونا و مراقبت دقیق‌تر مردم و البته غیرحضوری بودن مدارس، شاهد شیوع بالای آنفلوآنزا بین دانش‌آموزان نبودیم. اما امسال باید بیشتر مراقب این موضوع باشیم. معمولا کودکان در سن دبستان ممکن است تا ۱۲ بار در سال مبتلا به سرماخوردگی بشوند. در این مطلب به نکات مهمی اشاره می‌کنیم تا والدین، مربیان، کادر آموزشی و خود دانش‌آموزان را از پیشگیری و البته درمان به موقع سرماخوردگی در مدارس آگاه‌تر کنیم.

  علایم سرماخوردگی را جدی بگیرید
به طور کلی باید از بچه‌ای که علایم تنفسی دارد معاینه کامل و شرح حال دقیق گرفت تا مشخص شود که آیا سابقه مواجهه با فرد بیمار را داشته یا نه. اگر دانش‌آموز تب طولانی داشته و بی‌حال باشد یا هر علامت غیرمعمول نشان دهد، باید نگران شده و آنفلوآنزا و کرونا هر دو را مدنظر قرار داد. خانواده‌ها نباید نگران عطسه بچه‌ها باشند. اما اگر همراه با عطسه، تب یا سرفه هم اضافه شد باید به پزشک مراجعه کرد. اگر بچه‌ای فقط تب داشته باشد هم احتمال سرماخوردگی وجود دارد، اما غیر از این بیماری‌های دیگری مثل عفونت‌های ادراری و ابتلا به سایر ویروس‌ها هم وجود دارد. بنابراین دادن مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک و استامینوفن اکیدا ممنوع است.
   والدین مراقب باشند!
 سرماخوردگی‌های ساده معمولا 3 تا 5 روز بیشتر طول نمی‌کشد و در صورت استراحت سریع بهبود می‌یابد. خوردن سوپ و مایعات، آب‌میوه‌ها و میوه‌های دارای ویتامین C مانند پرتقال، لیمو شیرین و... می‌تواند در درمان سریع سرماخوردگی موثر باشد. خانواده‌ها از خوراندن شربت‌های آنتی‌هیستامین و داروهای ضدسرفه بدون نظر پزشک به فرزندان خودداری کنند. به علاوه این که برای پایین آوردن تب کودکان از روش‌های خودسرانه   استفاده نکنند، چرا که این مواد باعث پایین آمدن ناگهانی دمای بدن کودک می‌شود و این اختلاف دمای ناگهانی می‌تواند آسیب‌های مغزی برای فرد به وجود آورد.
    کادر مدارس توجه کنند!
 اگر دانش‌آموزی را مشاهده کردید که تب، سرفه، آبریزش بینی، عطسه، گرفتگی بینی یا علایم دیگر شبیه به سرماخوردگی دارد، فوری به خانواده‌اش اطلاع دهید تا او را از مدرسه خارج کنند و نزد پزشک ببرند. علاوه بر این، اگر در خانواده‌ای یک نفر مبتلا است، دانش‌آموز سالم آن خانواده هم نباید به مدرسه برود، چون می‌تواند ناقل خاموش ویروس باشد. بهتر است همه دانش‌آموزان به‌خصوص افرادی که مشکوک به بیماری هستند از ماسک استفاده کنند. کلاس‌های درس هم باید مجهز به فن مکانیکی یا تهویه مناسب باشد.
    دانش‌آموزان دقت کنند!
 دانش‌آموزان در مدارس باید از بطری آب شخصی استفاده کنند و بهداشت فردی را رعایت کنند. شست‌و‌شوی صحیح دست‌ها مهم‌ترین سد دفاعی در برابر ابتلا به بیماری‌های واگیردار است. هنگام سرفه و عطسه، با دستمال بینی خود را بپوشانید و فاصله فیزیکی مناسب و ایمن را با دیگران رعایت کنید. همچنین باید مراقب دانش‌آموزان کوچک‌تر بود تا مداد و دیگر وسایل خود یا همکلاسی‌اش را به دهان نبرد. فراموش نکنید که بیشتر ویروس‌ها از طریق چشم، دهان و بینی وارد بدن می‌شوند، به همین دلیل لمس صورت راه اصلی ابتلا به سرماخوردگی است. با توجه به این که عرضه خوراکی‌های غیربهداشتی، فله‌ای و مضر در بوفه مدارس ممنوع است، باید از دست به دست کردن مواد غذایی و ساندویچ خانگی خودداری شود. دانش‌آموزان باید از خرید مواد غذایی فروشندگان دوره‌گرد خودداری کنند. همچنین آب میوه و سبزیجات مانند آب هویج در خارج از منزل مصرف نشود.
    تغذیه دانش‌آموزان
 آب، سیستم بدن را شست‌وشو می‌دهد و باعث خروج سموم از بدن می‌شود، اما به منظور تامین آب بدن، مصرف زیاد آب‌میوه‌های مصنوعی به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. مواد طبیعی موجود در گیاهان هم باعث افزایش ویتامین‌های بدن می‌شود؛ بنابراین نباید از مصرف سبزیجات سبز تیره، قرمز و زرد مانند اسفناج، کاهو، هویج، گوجه‌فرنگی و سیر در برنامه غذایی غافل شد. فراموش نکنید که مصرف لبنیات به تقویت سیستم ایمنی همه افراد و بویژه کودکان و نوجوانان کمک می‌کند. کودکان در سن مدرسه باید زود بخوابند و استراحت کافی داشته باشند. همچنین باید نظم غذایی مناسب داشته، صبحانه کامل خورده باشند و ناهار و شام را بهنگام نوش جان کنند.

 با افزایش سن که بدن شروع به از‌دست‌دادن بسیاری از مواد معدنی می‌کند، می‌توانید برای جذب آن‌ها اقدام کنید. این روند از دست دادن مواد معدنی بدن، می‌تواند علت بیماری‌های مزمنی از قبیل پوکی استخوان، بیماری‌های عصبی، تضعیف سیستم ایمنی بدن، کاهش حافظه، آلزایمر، عفونت‌ها و التهاب باشد. به گزارش «دویچه وله» به‌ نقل از نشریه پزشکی Web MD،  فهرستی از مواد مغذی معدنی و ویتامین‌ها که بدن شما با افزایش سن، بیشتر به آن‌ها نیاز پیدا می‌کند، معرفی شده است:
کلسیم| فقر این ماده معدنی باعث می‌شود استخوان‌های شما راحت‌تر بشکنند، به‌خصوص برای زنان پس از یائسگی. کلسیم به عملکرد عضلات، اعصاب، سلول‌ها و رگ‌های خونی کمک می‌کند.
ویتامین B12| به تولید خون و سلول‌های عصبی کمک می‌کند. شما آن را به‌طور طبیعی از غذاهای حیوانی مانند گوشت، ماهی، تخم‌مرغ و لبنیات دریافت می‌کنید. مکمل‌ها و غذاهای غنی‌شده با ویتامین B12، مانند غلات صبحانه، منابع دیگر هستند.
ویتامین D| بدن شما برای جذب کلسیم به آن نیاز دارد. بنابراین برای کمک به جلوگیری از پوکی استخوان آن‌ها را در کنار هم مصرف کنید. ویتامین D همچنین به عضلات، اعصاب و سیستم ایمنی کمک می‌کند تا به‌درستی کار کنند. بدن با افزایش سن، کمتر قادر به تبدیل اشعه خورشید به ویتامین D است. دریافت این ویتامین از غذاها سخت‌تر است، اما ماهی‌های چرب مانند سالمون و ساردین منبع خوبی هستند.
ویتامین B6| بدن شما از آن برای مبارزه با میکروب‌ها و تولید انرژی استفاده می‌کند. با افزایش سن به ویتامین B6 بیشتری نیاز دارید. برخی از مطالعات ارتباط بین سطح بالای B6 خون در افراد مسن و حافظه بهتر را یافته‌اند. نخود یک منبع آسان و ارزان است. جگر، ماهی‌های چرب و غلات صبحانه غنی‌شده هم همین‌طور هستند.
پروبیوتیک‌ها| آن‌ها را غذاهای تخمیر‌شده مانند ماست یا کلم ترش یا از مکمل‌ها می‌توانید دریافت کنید. پروبیوتیک‌ها می‌توانند به مشکلات گوارشی مانند اسهال یا سندرم روده تحریک‌پذیر کمک کنند و حتی ممکن است در برابر آلرژی نقش محافظت‌کننده داشته باشند.
امگا ۳| این اسیدهای چرب، «ضروری» نامیده می‌شوند؛ زیرا بدن شما نمی‌تواند آن‌ها را بسازد و برای چشم، مغز و سلول‌های اسپرم مهم هستند. همچنین می‌توانند در برابر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند آلزایمر، آرتریت و دژنراسیون ماکولا محافظت کنند. بهتر است امگا ۳ خود را از غذاهایی مانند ماهی چرب، گردو، روغن کانولا یا بذر کتان دریافت کنید.

از مزیت‌های خواب شبانه بسیار شنیده‌ایم، اما شاید کمتر از تاثیر آن بر روند پیری بدانیم. به گزارش نیویورک‌پست، استراحت کافی برای حفظ زیبایی و سلامت مفید است. نتایج پژوهش جدید در گرجستان نشان می‌دهد، داشتن برنامه خواب ثابت و منظم، بر کند کردن روند پیری بیولوژیکی موثر است. با توجه به نتایج این پژوهش که ماه گذشته در ژورنال «اسلیپ هلت» منتشر شد، «افراد با الگوهای خواب نامنظم، در مقایسه با افرادی که برنامه خواب منظمی داشتند، سن بیولوژیکی بیشتری را نشان دادند.» هدف این آزمایش، اندازه‌گیری سرعت پیری بدن از طریق بررسی سن سلول‌هاست. محققان دانشگاه آگوستا در این پژوهش، به الگوهای خواب بیش از شش هزار شرکت‌کننده در نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه ایالات متحده، طی سال‌های ۲۰۱۱ تا 2014 پرداختند. در این نظرسنجی، شرکت‌کنندگانی که میانگین سنی ۵۰ سال داشتند، به مدت چهار تا هفت روز از ردیاب خواب استفاده کردند که میزان زمان خواب و سایر نشانگرها، مانند منظم بودن ثبت می‌کرد. شرکت‌کنندگان همچنین به پرسش‌نامه‌ای درباره عادت‌های سبک زندگی خود پاسخ دادند. افرادی که زمان خواب و میزان خواب‌شان در طول هفته نسبت به آخر هفته تفاوت زیادی داشت، بالاترین سن بیولوژیکی را نشان دادند. محققان دریافتند سن بیولوژیکی افرادی که برنامه خواب انعطاف‌پذیرتر و متغیری دارند، ۹ ماه بیشتر از افرادی است که برنامه منظمی دارند. نویسندگان این پژوهش اعلام کردند: «بر اساس محاسبه نشانگرهای بالینی، سه الگوریتم بی‌نظمی بیشتر در خواب، جبران خواب و «جت‌لگ» اجتماعی، پیری بیولوژیکی پیشرفته‌تر را به همراه دارد.» کمبود مداوم خواب، بر سلامت قلب نیز تاثیر می‌گذارد، زیرا با تحت تاثیر قرار دادن هورمون‌های استرس، باعث افزایش فشار خون می‌شود. آن‌ها معتقدند از آن‌جا که تغییر مداوم در نظم خواب، عامل رفتاری قابل‌اصلاح است، مداخله با هدف افزایش نظم در الگوهای خواب می‌تواند رویکرد جدید برای افزایش طول عمر باشد.
 

شاید برای شما سوال باشد نمک لازم برای ظرف خیارشور چقدر است تا خوشمزه باشد و خراب نشود؟ برای این کار یک تکنیک طلایی به نام «تخم مرغ شناور» وجود دارد که گام به گام اجرا می‌کنیم:
 اول مقدار آبی را که برای خیارشور لازم داریم در یک قابلمه می ریزیم و روی حرارت قرار می دهیم تا به جوش آید. بعد از این‌که آب به جوش آمد، حرارت را خاموش
 می کنیم و صبر می کنیم تا آب کاملا سرد شود. همان طور که می دانید برای خیارشور
 نمی توانیم از آب شیر اسفاده کنیم چون موجب کپک زدن و فاسد شدن خیارشور خواهد شد.
 آب خنک شده را در دبه پلاستیکی یا ظرف شیشه ای می ریزیم و مقداری نمک اضافه می کنیم و هم می زنیم تا نمک  در آب حل شود. سپس یک تخم مرغ را تمیز می شوییم و آن را در محلول آب و نمک می اندازیم. توجه کنید سعی کنید از تخم مرغ تازه برای این کار استفاده کنید.
 اگر تخم مرغ در ته ظرف محلول آب و نمک قرار گرفت نمک محلول کم است و باید مقداری نمک اضافه کنید. اما اگر تخم مرغ روی سطح ظرف محلول آب و نمک قرار گرفت، نمک محلول زیاد است و باید مقداری آب جوشیده سرد شده اضافه کنید. اگر هم تخم مرغ در وسط محلول آب نمک شناور ماند، نمک محلول شما کاملا عادی و اندازه است.
 

گاهی بعد از شنا آب در مجرای گوش، گذرگاهی که قسمت بیرونی گوش را به پرده گوش متصل می‌کند، گیر می‌کند.  در این مطلب به نقل از ایندیپندنت به این موضوع پرداختیم که چرا آب در گوش گیر می‌کند، چه پیامدهایی دارد و چگونه آن را خارج کنیم؟
  محلی برای باکتری‌ها  
به گفته دی ‌میسون، استادیار گوش و حلق و بینی در دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی، «اگر مجرای گوش کوچک‌تری داشته باشید، آب راحت‌تر در گوشتان می‌ماند. اما ممکن است آب پشت جرم گوش نیز گیر کند که معمولا به توقف رشد باکتری‌ها کمک می‌کند و گوش‌ را در پی‌اچ (pH یا میزان اسیدی) سالم حدود ۵ تا ۵.۷ نگه می‌دارد».
اگر چنین شود، تجمع آب و از دست دادن جرم گوش سبب ایجاد محیط مرطوب و قلیایی‌تری می‌شود که رشد باکتری یا مخمر را موجب می‌شود. در نتیجه، وضعی به نام گوش شناگر یا اوتیت خارجی به وجود می‌آید که در آن مجرای گوش قرمز و متورم می‌شود. اوتیت خارجی همیشه به‌علت وجود آب در گوش نیست، اما این عامل خطر اصلی است.
  در صورت حبس‌شدن آب در گوش چه باید کرد؟
دی میسون توصیه می‌کند: «ساده‌ترین راه این است که سشوار را روی درجه کم بگذارید و سپس به آرامی گوش را خشک کنید. همچنین، می‌توانید قطره‌های خشک‌کن بدون نسخه بخرید.» او در ادامه افزود: «اگر خیلی به شنا کردن علاقه دارید و متوجه شدید که مستعد عفونت گوش هستید، گوشی‌های مخصوص شنا بخرید تا آب وارد گوشتان نشود.» مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا استفاده از کلاه مخصوص شنا را نیز برای جلوگیری از ورود آب به گوش هنگام شنا توصیه می‌کند.این مرکز توصیه می‌کند پس از شنا کردن یا دوش گرفتن، گوش‌ها را با حوله خشک و سر را به جلو و عقب خم کنید تا آب اضافی از گوش‌ها خارج شود. در صورت مشاهده علایم خفیف گوش شناگر، مانند خارش و قرمزی در مجرای گوش یا ناراحتی که با کشیدن یا فشار دادن گوش خارجی بدتر می‌شود، به پزشک مراجعه کنید.