پزشکیان: تصور می‌کنم مشکل تهران غیرقابل حل است 

شهروندان: خب خدا رو شکر آب پاکی رو ریختین رو دست‌مون!

 

حسن تفتیان، دونده ایرانی در المپیک: لباس‌های کاروان کیفیت خوبی نداشت

مردم: عوضش ظاهر خوبی هم نداشت!

 

حلقه‌های زحل از اسفند ۱۴۰۳ ناپدید می‌شوند اما جای نگرانی نیست

چندین شهروند: اتفاقا حلقه‌های ما هم ناپدید می شن، اما جای نگرانی هست، چون می ره برای اجاره خونه و قسط وام!

 

رئیس سازمان بورس رسما استعفا کرد

سرمایه‌گذاران بورس: وام کم‌سود و درازمدت رو هم پس داد یا اون رو به جای غرامت استعفاش برداشت؟!

  با گذشت سال‌ها، هنوز برام سواله چرا تو عروسی‌های قدیم، درست موقعی که می‌خواستیم یک لقمه جوجه بذاریم دهن‌مون با دوربین فیلم برداری سر می‌رسیدن و فیلم می‌گرفتن؟ خب جوجه می‌خوردیم، روی مریخ که فرود نیومده بودیم!

 

از این‌که نه خواهر شوهر دارم نه مادر شوهر خیلی راضی هستم، البته این‌که خودم مرد هستم تو این ماجرا بی‌تاثیر نبوده.

 

 آی لجم می‌گیره تو فیلم‌های ژانر وحشت طرف می‌‎دونه هرجا صدا میاد ممکنه هیولا یا روح سرگردان و قاتل زنجیره‌ای باشه، باز می‌ره همون سمت. خب آزار داری؟

 هوا بدجوری بوی مدرسه می‌ده، قبلاً از کوچه خیابون رد می‌شدیم بوی قرمه‌سبزی و رب گوجه‌فرنگی می‌اومد؛ الان شهر پر شده از بوی سوخاری کیلویی و ماه مهر، ماه خوب مدرسه، بوی بازی‌های راه مدرسه. همچین این بو زیاد پیچیده که من تو این سن و سال دل‌پیچه گرفتم که برم کتاب‌هام رو بگیرم و نایلون کنم تا جلدش زود خراب نشه. مدادهام رو هم بتراشم، روی صفحه اول کتاب‌ها هم اسم و فامیل و شیفتم رو بنویسم. یادمه یک کفش نو برای مدرسه می‌خریدیم که تا روز اول مهر مجبور بودیم یواشکی بریم سراغش و نگاهش کنیم چون حق نداشتیم قبل از مدرسه بپوشیمش تا خراب نشه. دفترهامون همه بوی نویی می‌داد. روزهای اول سعی می‌کردیم خوش‌خط بنویسیم. جذاب‌ترین بخش ماجرا مرور کتاب‌های جدید بود؛ با ولع نگاه می‌کردیم و کنجکاو بودیم چه مباحثی داره؛ اما در طول سال تحصیلی همون کتاب‌ها رو تحویل نمی‌گرفتیم. اما بخش غمگین ماجرا این بود که در بیشتر اوقات کتاب‌ها به اول سال نمی‌رسید و برای این‌که از ترس عقب نمونیم ناچار بودیم کتاب‌های قدیمی بچه‌های محل و فامیل رو ببریم مدرسه. اگه شیفت صبح بودیم با چشم پف کرده و خواب‌آلود می‌رفتیم و اگه شیفت عصر بودیم با صدای غارغار کلاغ‌ها برمی‌گشتیم.