شاید باورپذیر نباشد اما گاهی یک بازیگر برای این که بتواند از پس بازی کردن در نقشاش به بهترین حالت ممکن برآید، باید سبک زندگی اش را کلا تغییر دهد. مثلا برای ماه ها در فقر و بدبختی زندگی کند، وزنش را ده ها کیلو کم یا زیاد کند، ماه ها با ویلچر زندگی کند یا ساعت های زیادی از روز را با چشمان بسته به شب برساند! در این راستا باید به یکی از سبکهای معروف در بازیگری اشاره کنیم به نام «بازیگری متد» که بر اساس این سبک تعدادی از بازیگران نقشهای پیچیده و ماندگاری را با موفقیت بازی کردهاند. در این سبک از بازیگری، هنرمند خود را به جای شخصیت داستان قرار میدهد و در واقع مدتی نقش را زندگی میکند. در این پرونده مروری خواهیم داشت به نقشهای ماندگاری که بازیگران برای ایفای آنها دشواریها و زحمات بسیاری را متحمل شدند و برای مدتی سبک زندگی شان را تغییر دادند.
دنیل دی لوئیس
زندگی کردن با ویلچر!
این بازیگر 61 ساله اهل انگلیس از برجستهترین هنرمندان «بازیگری متد» به حساب میآید. او در دو دهه اخیر بسیار گزیده کار بوده، به طوری که در طول 20 سال فقط در هفت فیلم ایفای نقش کرده است. دی لوئیس در فیلمهای «پای چپ من»، «دار و دستههای نیویورکی»و «لینکلن» بازیهای زیبایی انجام داد اما در 60 سالگی در معرض چالش متفاوتی که «پل توماس اندرسون» برای او در نظر گرفته بود، قرار گرفت. او در فیلم «رشته خیال» باید بازی در نقش یک خیاط ماهر و معروف را به نمایش میگذاشت. «لوئیس» برای بازی در این نقش، ماهها به مطالعه و تماشای آرشیوهای طراحی مد پرداخت و ضمن کارآموزی، خیاطی را به طور حرفهای آموخت. گفته میشود او حتی برای یاد گرفتن خیاطی، یکی از لباسهای برند معروف بالنسیاگا را از نو دوخته است البته این تنها نقشی نبود که سبک زندگی این بازیگر را تغییر داد بلکه او برای بازی در فیلم «پای چپ من» که باید نقش یک معلول را بازی میکرد، نزدیک به یک سال و به طور مرتب به کلینیکها میرفت و در این مدت از ویلچرش جدا نمیشد.
تام هنکس
کم کردن 25 کیلو!
احتمالا تام هنکس را بیش از هر چیز با بازیهایش در «فارست گامپ»، «نجات سرباز رایان» و «مسیر سبز» به یاد میآوریم. او در سال 2000 برای بازی در فیلم «دورافتاده» در نقش چاک نولاند، مجبور شد وزن خودش را تا 25 کیلوگرم کاهش دهد و زندگی در شرایط سخت را تجربه کند. چاک نولاند در این فیلمِ ساخته رابرت زمکیس، نقش یک تحلیلگر سیستم شرکت پست را بازی میکند که در خلال یکی از سفرهای کاریاش، بر اثر سقوط هواپیما در اقیانوس در جزیرهای خالی از سکنه قرار میگیرد و مجبور میشود برای بقای خودش، زندگی سختی را پشت سر بگذارد به طوری که در مدت چهار سال اقامت خود در این جزیره، روز به روز لاغر و ضعیفتر میشود. در هنگام ساخت فیلم، ابتدا تصاویر مربوط به پیش از سقوط هواپیما و همین طور اوایل حضور وی در جزیره تصویربرداری میشود سپس به هنکس مهلتی چهار ماهه داده میشود که 25 کیلو از وزنش راکم کند. او حتی برای آشنایی با زندگی در آن شرایط، ساعتهای زیادی را در آب سپری میکند.
هیلاری سوانک
خوردن روزی 60 سفیده تخم مرغ!
«سوانک» که تاکنون دو بار موفق به دریافت جایزه اسکار شده است، معمولا در فیلمها شخصیتی شبه مردانه بازی میکند. سوانک برای بازی در فیلم «دختر میلیون دلاری» و نقش دشوار مگی مجبور بود هر روز چند تخم مرغ خام برای صبحانهاش بخورد. رژیم غذایی او شامل مواد پروتئینی مشخصی بود تا بتواند عضلاتش را تقویت کند. او میگوید: «من مجبور بودم روزی 60 عدد سفیده تخم مرغ بخورم، یعنی هر یک ساعت و نیم، یک بار. من حتی مجبور میشدم که شبها نیز از خواب بیدار شوم. شاید از نظر شما بیدار شدن در شب و غذا خوردن خیلی کار سختی نباشد اما زمانی که روزی پنج ساعت تمرینات سخت ورزشی میکنید، دیگر توان بیدار شدن در شب را نخواهید داشت». در چنین شرایطی او توانست 10 کیلو عضله به اندام خود بیفزاید.
جیمی فاکس
زندگی با چشمانی بسته در روز!
«فاکس»، خواننده و بازیگر هالیوودی جزو معدود کسانی به شمار میرود که هم موفق به کسب جایزه گرمی در رشته موسیقی شده و هم برنده اسکار است و کارنامه قابل قبولی در دنیای هنر از خود به جا گذاشته است. فیلم «ری» به کارگردانی «تیلور هاکفورد» که فاکس نقش اول آن را بر عهده گرفت، داستان «ری چارلز» نوازنده و خواننده مشهور آمریکایی است که در هفت سالگی بیناییاش را از دست میدهد. همین موضوع برای بازی فاکس چالش خاصی را ایجاد کرد. فاکس برای بازی در نقش «چارلز» مدتی مانند یک نابینا زندگی کرد به طوری که عوامل فیلم برای این که بازی فاکس، طبیعی به نظر برسد اطراف چشم او را با پروتز پر میکردند تا قادر به باز کردن چشمانش نباشد. او بعدها این مدت را که روزی 15 ساعت چشمانش بسته بود، به زندان تشبیه کرد. در نهایت او برای بازی در این نقش جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد سال 2004 را از آن خود کرد.
لئوناردو دی کاپریو
ماهها زندگی در مناطق سرد و برفی
دی کاپریو با 43 سال سن تاکنون نقشهای متنوعی بازی کرده و بارها نامزد یا برنده جوایز مختلف بازیگری شده است. دی کاپریو در سال 2015 نقشی بسیار دشوار و متفاوت را بازی کرد که پس از سه بار نامزد شدن (و برنده نشدن) سرانجام اسکار را برای او به ارمغان آورد. این بازیگر برای بازی در نقش هیو گلس در فیلم « ازگوربازگشته» به کارگردانی «گونسالس ایناریتو» مجبور شد، ماهها در مناطق سرد و برفی زندگی کند چنان که پس از پایان فیلم در توصیف نقش خود، آن را با سفر به اورست مقایسه کرد. در واقع از آن جایی که «ایناریتو» دوست داشت به جای جلوههای رایانه ای از شرایط واقعی استفاده کند، عوامل فیلم در چند مقطع مجبور به تعویض لوکیشن میان مناطق سردسیر شدند. به گفته عوامل فیلم در این مقطع تعداد زیادی از دست اندرکاران پروژه یا به دلیل سختی کار استعفا دادند یا اخراج شدند اما «دی کاپریو» به عنوان نقش اول برای بازی در این فیلم حتی مجبور شد گوشت خام بخورد و همین طور برای مدت زیادی داخل برف بماند و درون رودخانه یخ زده شنا کند.
آدرین برودی
قطع رابطه با خانواده به مدت 6 ماه!
او در فیلم «پیانیست» نقش «ولادیسلاو اشپیلمان»، پیانیست یهودی را بازی میکند که پس از حمله نازیها به ورشو، باید برای زنده ماندن تلاش کند. «برودی» برای این که پیش از همه بتواند آوارگی و بیکسی را درک کند به مدت شش ماه از خانواده و دوستانش به طور کامل قطع رابطه کرد. برودی حتی خانه و خودرویش را فروخت و روزانه 4 تا 5 ساعت به تمرین پیانو پرداخت. او شش هفته مانده به آغاز تصویربرداری، با برنامه غذایی متشکل از تکه کوچکی ماهی یا مرغ به همراه سبزیجات بخارپز، بیش از ۱۳ کیلوگرم از وزنش را کم کرد که فشار ناشی از این کاهش وزن، به شدت روی اخلاق و رفتارش تأثیر گذاشت البته پولانسکی به خوبی توانست از رفتارهای خشمگینانه و تلخ او در خدمت نقش اشپیلمان استفاده کند. در نهایت آدرین برودی با کسب جایزه اسکار در ۲۹ سالگی به جوانترین بازیگری تبدیل شد که موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شده است.
مارلون براندو
بستری شدن در بیمارستان به مدت یک ماه!
«براندو» یکی از پیش کسوتان سبک «بازیگری متد» به حساب میآید. او کسی است که نقشهای به یاد ماندنی زیادی از خود به جای گذاشته است و دو بار هم موفق شده است جایزه اسکار را کسب کند که البته جایزه دوم را برای فیلم «پدرخوانده» از آکادمی نپذیرفت. مارلون براندو در نخستین تجربه بازیگریاش در سینما، در فیلم «مردان» به کارگردانی «فرد زینهمان»، نقش یک کهنه سرباز آمریکایی را بازی کرد که در خلال جنگ جهانی دوم، از هر دو پا فلج شده است. او برای اجرای درست این نقش و آشنا شدن با مشکلات روحی کسانی که در جنگ دچار نقص عضو شدهاند به مدت یک ماه در بیمارستان مجروحان جنگی بستری شد. براندو آن جا یاد گرفت چگونه فقط با استفاده از دستانش از روی تخت بلند شود و خود را به ویلچر برساند همچنین او برای بازی در نقش دیگر خود یعنی ویتو کورلئونه فیلم «پدرخوانده»، با الهام از یک گانگستر واقعی به نام فرانک کاستلو، صدای خاص او را تقلید کرد. او افزون بر کاهش وزن، گونه هایش را با پنبه پر می کرد. براندو وسیله مخصوصی در دهانش می گذاشت که ساخت دندان پزشک بود و گریم زیادی داشت تا در این نقش چند سال پیرتر به نظر برسد.
ناتالی پورتمن
شنا کردن روزی بیش از یک مایل!
او از همان فیلم اولش «لئون» که در 13 سالگی بازی کرد، استعداد فراوان خودش را به خوبی نشان داد و در مجموعه فیلمهای «جنگ ستارگان» به جایگاه موثری در بازیگری رسید اما قطعا بین نقشهایش، بازی در فیلم «قوی سیاه» یکی از متفاوتترینها بوده است. پورتمن در این فیلم باید نقش یک بالرین را بازی میکرد که دچار مشکلات روانی است. نقشی که به گفته خودش برایش چالشی بسیار دوست داشتنی و مورد پسند بود. او برای رسیدن به آمادگی لازم، ابتدا به مدت شش ماه، دو ساعت در روز و در شش ماه بعدی، پنج ساعت در روز تمرینات سنگینی انجام میداد. پورتمن عنوان کرده در این مدت روزانه یک مایل شنا میکرده است. او همچنین درباره سبک زندگی متفاوت خودش برای بازی در «قوی سیاه» میگوید: «در این مدت، نوشیدنی نمیتوانستم بخورم، با دوستانم بیرون نمیرفتم. غذای زیادی نمیخوردم. دایم بدنم در معرض درد شدیدی قرار داشت و واقعا شلاق خوردن یک رقصنده باله را تجربه میکردم».
منبع: زومجی، نمناک، Imdb